مقاله و تحقیق دانشجویی

ادبیات نظری و پیشینه تحقیق تعاریف اضطراب اجتماعی (فصل دوم روانشناسی)

28 صفحه در قالب ورد قابل ویرایش

بخشی از متن :

-2- اضطراب اجتماعی

تعریف اضطراب اجتماعی

اضطراب اجتماعی، ترسی مشخص و پایدار از یک یا چند موقیعت اجتماعی یا عملکردی است که در آنها فرد با افراد نا آشنا روبرو می شود یا احتمال دارد که بوسیله افراد دیگر مورد ارزیابی قرار گیرد و فرد می ترسد که به گونه ای رفتار کند که تحقیر یا شرمنده شود (انجمن روان پزشکی آمریکا^[1]،2013). اضطراب اجتماعی عبارت است از ترس غیر منطقی و پایداری که معمولاً به خاطر ترس از ارزیابی دیگران به وجود می آید. این ترس می تواند شدیدا توانکاه باشد، به طوریکه نرخ خودکشی در میان افراد مبتلا به این اختلال اساسا بالاتر از افراد مبتلا به سایر اختلال های اضطراب است(نویز و هون- ساریک^[2]، 1998).

سن شروع

تحقیقات نشان داده اند که اختلال اضطراب اجتماعی در سنین نوجوانی شروع شده و سال ها تداوم می یابد. سن شروع این اختلال در حدود 15 سالگی است و 90 درصد بیماران سن شروع را قبل از 25 سالگی گزارش نموده اند. در صورت عدم درمان این اختلال به طور متوسط 20 سال تداوم می یابد و بهبود خود به خودی آن غیر متحمل است(کپلان و سادوک^[3]،1994).گرچه گفته شده که اختلال اضطراب اجتماعی غالبا در نوجوانی شروع می شود ولی می تواند در کودکی نیز بروز کند. در طول دوره کودکی، غالبا با اختلال بی قراری مفرط، لالی، فرار از مدرسه، اضطراب جدایی، بازداری رفتاری و کمرویی همراه است. اگر این اختلال درمان نشود، غالبا دوره های مزمن و بی وقفه ای را در پی دارد و منجر به اختلال جدی در عملکرد شغلی و اجتماعی می گردد(بور کوک و لیونفیلدز^[4]، 1993).

جنسیت

نسبت شیوع این اختلال در زن به مرد در برخی منابع 2به 1 و در برخی منابع 3به 1 ذکر شده است. اضطراب اجتماعی نسبتا رایج و شیوع آنها در طول زندگی در حدود 11 درصد در مردان و 15 درصد در زنان گزارش شده است(تورک، هیمبرگ و هوپ^[5]، 2001).

شیوع

اضطراب اجتماعی سومین اختلال متداول روانپزشکی است. این اختلال ترس پا برجا از یک یا چند موقعیت اجتماعی یا عملکردی است که در آن موقعیت ها فرد در معرض مشاهده ی دقیق احتمال دیگران قرار می گیرد می ترسد به گونه ای خوار کننده یا تحقیر آمیز عمل کند( انجمن روانپزشکی آمریکا،2013). با مرور تحقبقات همه گیر شناسی، شیوع اختلال اضطراب اجتماعی در طول زندگی در کشورهای غربی بین 7 و 12 درصد کل جمعیت برآورد شده است، اگر چه اضطرابا در كل جمعيت شايع هستند، اما به ندرت به اختلال يا پريشاني كافي براي مطرح كردن تشخيص اضطراب مشخص منجر مي شوند. ميزان شيوع گزارش شده، بسته به آستانه ي مورد استفاده براي تعيين اختلال يا پريشاني و تعداد انواع اضطرابهاي مورد بررسي، ممكن است متفاوت باشند. در نمونه هاي اجتماعي، ميزان شيوع يك ساله تقريباً 4 تا 8/8 درصد و ميزان شيوع كلي يا در طول زندگي از 2/7 تا 3/11 درصد است. همچنين، برآوردهاي شيوع در انواع گوناگون اضطرابهاي مشخص متفاوت است. شيوع كلي 10 تا 3/11 درصد گزارش شده است( اکارتورک^[6]،2008).میزان شیوع این اختلال در ایران، در بین افراد 24-18 ساله در حدود یک درصد (6/0% مردان و 5/1% زنان) و برای سنین 40-24، در حدود 9/0درصد (3/0% مردان و 4/1زنان) گزارش شده است و درکل میزان شیوع این اختلال در مردان 4/0درصد و در زنان 3/1درصد برآورد شده است(فرمارک^[7]،2002).

علائم اضطراب اجتماعی

علائمی که درباره ی همه ی افراد جامعه صدق می کند به شرح زیر است علائم جسمی ظاهری و در این زمینه از مسائلی می توان نام برد که اهم آنها به قرار زیرند(محمدی و همکاران،1392):

- آشفتگی چهره و درهمی موی و سرو وضع صورت و چشم و ابرو

- اختلال در تنفس به صورت تنفس کوتاه، نفس به نفس زدن، خفقان در تنفس آن چنان که گاهی در حالی خفگی قرار می گیرد.

- عرق کردن

اضطراب اجتماعی در شرایط زیر بیشتر مشاهده می شود(مظفری، اخلاص پور و بنازاده،1392):

1- ترس از عدم تایید یا انتقاد توسط دیگران

2- ترس از قرار گرفتن در موقعیتی که می بایست مصمم و قاطع جواب داد یا اظهار نظر کرد.

3- ترس از مقابله کردن با شرایط خاص اجتماعی، عصبانیت ها و پرخاشگری ها

4- ترس از مواجه شدن و همکلامی با جنس مخالف

5- ترس از ناتوانی در برقراری و حفظ روابط بسیار صمیمی بین فردی

6- ترس از طرد شدن و از دست دادن روابط بین فردی

7- طرد شدن توسط والدین و خانواده در احسا س دوگانگی و تعارض ترس از بروز جدی

تشخیص اختلال اضطراب

اضطراب اجتماعی معمولا جدی گرفته نمی شود یا با اختلالات دیگری مثل افسردگی اشتباه گرفته می شود. از این رو این اختلال به گونه ای خاموش است و تشخیص آن نیازمند کمک بیمار به درمانگر است البته جهت تعیین شدت اضطراب اجتماعی و رفتارهای اجتنابی در افراد مشکوک پرسشنامه ی طراحی شده که در این زمینه سازکار است(انجمن روانپزشکی آمریکا،2013).

علل احتمالی اضطراب اجتماعی

اضطراب مشخص و نیز جمعیت اضطراب هر یک بر چند نوع است و علت خاصة هریک از این انواع نیز به نظر می رسد که با هم فرق داشته باشد. حتی در داخل یک نوع نیز مثل همة اختلالات روانی، ناهمگونی علّی دیده می شود. اگر نحوه پیدایش اضطراب ها معلوم شود، ثابت خواهد شد که اضطراب نمونة روشنی است از تعامل میان عامل زیستی و وراثتی از یک سو و عوامل محیطی از دیگر سو. در اضطراب ممکن است دستگاه رفلکس عروقی- پاراسمپاتیک (وازوواگال) بسیار پر قدرت را فرد مبتلا به ارث برده باشد که بعد با هیجاناتی اضطراب آلود ملازم می شود(کاپلان و سادوک،1994)

علل زیست شناختی اضطراب اجتماعی

مطالعات تصوير برداري عصبي در افراد مبتلا نشان داده است كه در آميگدال نسبت به علائم اجتماعي از جمله چهره‌ها، واكنش‌پذيري افزايش يافته است. ساير مطالعات ناهنجاريهائي در سيستم‌هاي سروتونين و دوپامين نشان داده است. اختلال اضطراب اجتماعي عملكرد-گونه با افزايش واكنش‌پذيري در سيستم اعصاب خودمختار در موقعيت هاي ترس همراه است(حسنوند و روشن،1391).

اضطراب اجتماعی مشابه داشتن کم کاری تیرویید است. بدن همیشه مواد شیمیایی مورد نیاز را به میزان مناسب تولید نمی کند و راه حل آن این مشکل، جایگزین کردن آن مواد شیمیایی به واسطه مصرف دارو است. این دیدگاه تا اندازه ایی صحیح است، اما پژوهش های انجام شده در مورد فرایندهای مغزی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، تفاوتی را از این لحاظ در میان افراد مبتلا و غیر مبتلا پیدا نکرده اند. از آنجا که افکار و احساسات ما از مغزمان آغاز می شود، لذا اضطراب اجتماعی باید بر پایه فرایند های زیست شیمیایی فرار گرفته باشد. پژوهش های اخیر با استفاده از تصویر برداری مغزی نشان داده اند که مغز افراد بعد از درمان موفقیت آمیز اختلال های هیجانی به واسطه دارو درمانی یا درمان روان شناختی تغییر می کند. ما به اهمیت فرایندهای زیست شناختی در فهم کامل اختلال اضطراب اجتماعی واقفیم، در حقیقت تعداد زیادی از افرادی که برای درمان اختلال خود دارو مصرف می کنند، مزایای زیادی از آن بدست می آورند(استوار و رضویه،1392).

علل ژنتیک اضطراب اجتماعی

تاکنون هیچکس ژن ایجاد کننده اضطراب اجتماعی را پیدا نکرده است و بعید به نظر می رسد که چنین ژنی وجود داشته باشد.گرچه پژوهش های علمی که طی بیست سال اخیر انجام گرفته، نشان داده اند که به احتمال اضطراب اجتماعی، دست کم در بعضی افراد یک مولفه ژنتیکی دارد. دو دسته از شواهد چنین باوری را تایید می کنند. نخست، روان شناسان، اختلال اضطراب اجتماعی را در دو قلوها بررسی کرده اند و فهمیده اند که اگر یکی از دوقلوها مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی باشد، دیگری نیز اچتمال دارد اضطراب اجتماعی داشته باشد، این احتمال در دوقلوهای همسان بیش از دوقلوهای غیر همسان است. دومین گروه از شواهدی که وجود مولفه ژنتیکی اضطراب اجتماعی را تایید می کنند، از کار جروم کاگان و همکارانش در دانشگاه هاروارد به دست آمده است. دکتر کاگان آنچه را که وی بازداری رفتاری نسبت به افراد ناآشنا می نامد در نوزادانی که فقط چند ماه داشتند توصیف کرد. دکتر کاگان بعضی از این نوزادان را تا سن هفت سالگی دنبال کرد و دریافت که سه چهارم نوزادانی که در حضور افراد غریبه احساس راحتی نمی کردند، هنوز خجالتی بودند و سه چهارم نوزادانی که در حضور افراد غریبه احساس آرامش میکردند، در سن هفت سالگی نیز خجالتی نبودند(محمدی و همکاران،1392).

[1] American Psychiatric Association

[2] Noys & Hoehn-Saric

[3] Kaplan & Sadock

[4] Borkovec & Lyonfields

[5] Turk & heimberg & hope

[6] Acarturk

[7] Furmark