توضیحات:
پیشینه و مبانی نظری روش های تأمین مالی62صفحه در قالب ورد قابل ویرایش.
بخشی از متن :
روش های تأمین مالی
تأمین مالی از موضوعاتی است که در بحث راه اندازی هر سرمایه گذاری جدید مطرح میشود. سرمایه مالی سرمایهایست که بانکها در اختیار دارند و صاحبان صنایع آنرا بهکار میبرند. بحث تامین مالی به خصوص در کشورهای در حال توسعه از اهمیت دو چندانی برخوردار است؛ کشورهای در حال توسعه به منظور پیشرفت در عرصه های مختلف اقتصادی نیاز به منابع مالی فراوان دارند. در این کشورها برخی از پروژه ها را با تامین مالی داخلی میتوان انجام داد اما در پروژه های مهم و زیرساختي مورد نياز كشور كه امكان تامين منابع كامل آن توسط دولت فراهم نيست مانند پروژه های نفتی، گازی، پتروشيمی و بسياری از صنايع ديگر برای توسعه زير ساختها برخورداری از منابع خارجی بسیار جدی است. (چن[1]، 2008، ص20)
2-1-1 انواع روشهای تامین مالی
انواع تامين مالي شامل دريافت وام كوتاه يا بلند مدت، مشاركت در سرمايه گذاري، سرمايه گذاري به شرط خريد محصول، فروش سهام شركت يا صدور اوراق قرضه (البته دو روش آخر براي شركتهاي بزرگ مقدور است و غيره) انجام ميگيرد تامین مالی پروژه ها چه مربوط به بخش دولتی باشد و چه بخش خصوصی یا از طریق منابع داخل کشور صورت میگیرد یا از طریق جذب منابع خارجی در هر کدام از این روشها گزینه های مختلفی وجود دارد که کارفرمای پروژه با توجه به نیاز خود از یکی از این دو روش پروژه خود را تامین مالی میکند. (نايد[2]، 2007، ص91)در ادامه هر کدام از این روشها به تفصیل بررسی میشود.
2-1-1-1 انواع روشهای تامین مالی داخلی
روشهای تامین مالی داخلی در دو گروه تامین مالی کوتاه مدت و بلندمدت مورد مطالعه قرار میگیرد. تامین مالی کوتاه مدت برای پشتیبانی سرمایه گذاری موقت در داراییهای جاری مورد استفاده قرار میگیرد. (موسويان، 1388، ص87)
2-1-1-2 روشهای تامین منابع مالی کوتاهه مدت
اعتبار تجاری: دریافت کالا و پرداخت وجه آن با فاصله زمان
وامهای بانکی: دریافت وجوه مورد نیاز از بانکها
وامهای موسسات مالی تجاری: دریافت وجوه مورد نیاز از موسسات مالی
صدور اسناد تجاری: اوراق بهادار قابل مبادله که توسط واحدهای اقتصادی به سایر واحدها، بانک ها یا موسسات مالی فروخته میشود. ( محمدي، 1385، ص42)
ابزارهای ویژه تأمین مالی بلند مدت
ابزارهای ويژه تامين مالی تامین مالی بلندمدت عبارت است از:
الف- سهام عادی: دارايی مالی است که بيانگر مالکيت در يک شرکت است
ب- سهام ممتاز: اوراق بهادار دارای سود ثابتو معين
ج- اوراق قرضه: اخذ وام در قبال صدور اوراق بهادار با نرخ بهره مشخص
د- اوراق مشاركت
ه- اوراق بهادار قابل تبديل به اوراق مشاركتيا اوراق قرضه: اوراقي است كه سود معين دارد و صادركننده اوراق قرضه متعهد ميشود اصل پول و سود را در تاريخ معين پرداخت كند. اين اوراق چند كوپن سود دارند كه مثلاً هر سه ماه يكبار بايد به بانك عامل مراجعه كرد و با تحويل آن بخشي از سود را دريافت كرد. (کاتلر[3]، و همكاران به نقل از علي پارسائيان، 1389، ص61)
2-1-1-3 انواع روشهای مالی تأمین مالی خارجی
بحث تأمين منابع مالي مورد نياز پروژه ها از مباحثاصلی انجام پروژه ها است. در اين میان موضوع جذب منابع مالي خارجي راهكاری مورد توجه برای تأمين مالي پروژه های با حجم مالي بالا ميباشد. در كشوري مانند ايران که نياز به ساختارهاي زير بنايي دارد، جذب منابع مالي خارجي امری بسیار ضروری است. آنچه به کشورها در جذب منابع خارجی کمک میکند وجود ثبات و امنيت در زمينه هاي اقتصادي، سياسي، قوانين و مقررات و عوامل و زمينه هاي مورد توجه هر صنعت و كشور براي جذب منابع خارجي ميباشد. تأمين مالی ميتواند در حالت كلي به دو شكل استقراض از بانکهای خارجی يا موسسات مالی بين المللی يا به شكل سرمايه گذاری خارجي باشد. در ادامه روشهاي مختلف تأمين مالي خارجي بررسی ميشود. (ابراهيمي زادگان، 1388، ص78)
2-1-1-4 روشهای قرضی (استقراضی)
در روشهای استقراضی كشور سرمايه پذير وامي را از كشور يا موسسه وام دهنده دريافت ميكند و مکلف است که در سررسيدهای مقرر اقساط را بپردازد. در اين نوع روشها كشور يا موسسه وام دهنده هيچگونه ريسكي را نميپذيرد و تمام ريسکها متوجه وامگيرنده است؛ روشهای قرضي كه ميتوان از آنها به عنوان وام نام برد عمدتاً با تضمين بازپرداخت همراه ميباشند وجه مشخصه اين روشها آن است كه بازپرداخت منابع مالي از سوي دولت يا بانکهای تجاری تضمين ميشود. بهعبارت ديگر ريسک برگشت سرمايه متوجه سرمايه گذار يا تامين كننده منابع مالي نيست و دريافت كننده منابع مالي از طريق ضامن كه همان دولت يا بانک تجاری ميباشد، ضمانت نامهای مبني بر تعهد بازپرداخت منابع در سررسيد يا تعهد جبران خسارت بر اثر قصور دريافت كننده منابع به تامين كننده منابع مالي ارائه ميكند. كليه وامهاي تضميني خارجی، تسهيلات اعتباری و فاينانس و ... که توسط بانکهای بین المللی، سازمانهای پولی و مالی غیر بانکی، بانک جهانی، بانکهای توسعه ای و منطقه ای مانند توسعه اسلامی، سایر موسسات مالی و حتی دولتها ایجاد میشود، در اين طبقه بندی جاي ميگيرند. منابع مالي موضوع اين طبقه بندی بخاطر تضميني كه بر آن مترتب است در تراز پرداختهای كشور به عنوان بدهي دولت و سيستم بانكي تلقي ميشوند. (توكل 1390، ص23) عمده ترين اين گونه وامها عبارتند از:
2-1-1-4-1 فاينانس
قراردادهای فاينانس بدين مفهوم هستند كه يک بانک يا موسسه تجاری خارجي وامي را به منظور عمليات معيني به كشور و يا شركت مشخصي پرداخت كرده و در واقع كنترلي روي هزينه كردن آن ندارد و بنابراين تعهدی نيز برای به ثمر نشستن طرح نداشته و در سررسيدهای تعيين شده ای اصل و فرع آن را از طرف قرارداد و يا بانک تضمين كننده قرارداد دريافت ميكند. روش فاينانسيک روش كوتاه مدت انتقال سرمايه به كشور است، زيرا پساز فرا رسيدن موعد بازپرداخت وام، میبايست اصل سرمايه به همراه سود آن برگشت داده شود؛ بنابراين مهمترين شرط در دريافت وام ارزی، تخصيص آن به طرحهايی است كه داراي توجيه اقتصادی بوده و نرخ بازگشت سرمايه معقولی را داشته باشند. (يونگ و جانگ[4]، 2006، ص58)
به طور كلی دو روش شامل فاينانس خودگردان و غير خودگردان براي تامين مالي پروژه ها مورد استفاده قرار ميگيرد. در روش خودگردان، شركت دريافت كننده اعتبار بايد توانايي صدور كالا براي بازپرداخت اقساط تسهيلات به صورت ارز را داشته باشد. اما در روش فاينانس غيرخودگردان، سرمايه لازم براي اجراي پروژه اقتصادی مشخص، توسط موسسه اعتباری و يا بانک عامل خارجی تامين ميشود. مدت استفاده از منابع در اين روش حدود 10 الي 12 سال استو نرخ بهره سالانه آنها بر حسب شرايط اقتصادی و ريسک كشور تعيين ميشود كه حدود 1 الي 4 درصد بيشتر از نرخ بهره بين بانكي لندن (لايبور) میباشد. (ونوس، 1385، ص95)
[1] -Chen,T.y.
[2] Willem Naude
[3] Catler
[4] Yong-Chin Liu, Jung-Hua Hung
فهرست برخی از مطالب:
2-1-1 انواع روشهای تامین مالی.. 1
2-1-1-1 انواع روشهای تامین مالی داخلی.. 2
2-1-1-2 روشهای تامین منابع مالی کوتاهه مدت.. 2
2-1-1-3 انواع روشهای مالی تأمین مالی خارجی.. 3
2-1-1-4 روشهای قرضی (استقراضی) 3
2-1-1-4-4 وامهای بین المللی.. 5
2-1-1-5 روشهای غیر قرضی (سرمایه گذاری) 6
2-1-1-6 منابع داخلی تأمین مالی.. 7
2-1-1-7 منابع خصوصی تأمین مالی.. 7
2-1-1-8 منابع تأمین مالی از طریق سرمایه و سهام. 7
2-1-2 نقش و جايگاه مالی در تأمین مالی بانک ها 8
2-1-2-1 سرمايه و سرمايهگذاري.. 9
2-1-2-2 نقش سرمايه در رشد و توسعه. 10
2-1-2-3 اهميت پسانداز در تشكيل سرمايه. 12
2-1-2-4 عوامل مؤثر بر پسانداز 13
2-1-2-5 پويايي راهبر و توسعه. 16
شكل 2-1: مدل پويايي راهبر و توسعه (منبع: لافورت و همكاران، 2008، ص64) 16
شكل 2-3 سرمايهگذاري و پسانداز(منبع: لافورت و همكاران، 2008، ص81) 17
2-1-3 نقش و جايگاه نظام مالي در تأمین مالی.. 17
2-1-3-1 مروري بر ساختار بازار مالي.. 19
2-1-3-2 ساختار بازار مالي در يك نگاه ساده 22
شكل2-4 ساختار بازار مالي (منبع: نايد، 2007، ص75) 22
2-1-3-2-2 بورس اوراق بهادار. 28
2-1-3-2-3 بازار تأمين اطمينان. 30
2-1-4 بررسي نقش و جايگاه اوراق بورس بهادار در تأمین مالی بانكها 32
2-3-1 مروري بر ادبيات تئوريك پيرامون نقش سرمايه در رشد اقتصادي.. 34
2-3-4 تئوري رشد آدام اسميت.. 34
2-3-5 نظريه سايمون كوزنتس... 35
2-3-6 نظريه كوزنتس و كلارك.. 36
2-3-8 ساختار نظام مالي بر اساس حوزه عملكرد بازارهاي مختلف طبق مدل ريكاردو. 40
شكل 2-6: ساختار نظام مالي بر اساس حوزه عكلگرد بازهارهاي مختلف( منبع: ريكاردو، 2007، ص39) 40
2-3-9 آزمون مدل مکينون شاو دراقتصاد ايران. 41
2-3-9-1 نظريات مكينون شاو، استيگليتز و ساختارگرايان جديد. 45
2-3-11 نظریه میلر و مودیلیانی (M-M). 47
2-3-12 نظریه میلر- مودیلیانی با اثر مالیات بر شرکت.. 47
2-3-13 تئوری سلسله مراتب گزینه تأمین مالی.. 48
2-3-14 تئوری ایستا یا پایدار. 48
2-3-15 تئوری زمانبندی بازار. 49
2-6-1 تحقيقات انجام شده در ايران. 50
2-6-2 تحقيقات انجام شده در خارج از ايران. 51
پیشینه و مبانی نظری روش های تأمین مالی_1623935233_49646_8524_1105.zip0.57 MB |