ادبیات نظری تحقیق آدنوزین دآمیناز، سیتوکین ها، -اینترلوکین–، - سیتوکین¬های ایمنی اختصاصی، مؤثر در التهاب ایمنی
تعداد صفحه : 14 در قالب ورد قابل ویرایش.
بخشی از متن :
-آدنوزین دآمیناز
آدنوزین دآمیناز یک آنزیم سیتوپلاسمی است که برای تولید و تکثیر لنفوسیتها ضروری است (بوث و همکاران،2012). این آنزیم به خصوص در سیستم لنفاوی مانند ندولهای لنفی، طحال و تیموس یافت میشود (کریستالی و همکاران، 2001). تحقیقات نشان میدهد آدنوزین دآمیناز فقط در درون سلول نیست و در خارج سلول نیز آن را میتوان یافت که برای اتصال به غشا سلول 3 مولکول در سطح غشا وجود دارد (صبوری، 2003). آدنوزین دآمیناز یک گلیکوپروتئین است که از یک رشته پلیپپتیدی با 311 اسید آمینه تشکیل شده است. این آنزیم در سال 1984 توالی یابی شد (دادونا، 1984). آدنوزین دآمیناز 2 ایزوآنزیم دارد که به صورت ADA-I و ADA-II نامیده میشوند (نیدزویکی، 1991).
ساختار کریستالی آدنوزین دآمیناز در موش به صورت یک پلیپپتید 8 رشتهای است از رشتههای موازی آلفا و بتا میباشد. این رشتهها به وسیلهی 9 باند هیدروژنی به هم متصل شدهاند. در انتهای رشته بتا COOH-terminal قرار دارد که جایگاهی برای مهار کنندهها[1]یا جایگاهی برای یون روی میباشد.عنصر روی، کوفاکتور آنزیم آدنوزین دآمیناز است (ویلسون و همکاران، 1991).
بسیاری از آنزیمها در سنتز پورینها دخالت دارند که آدنوزین دآمیناز یکی از آنها میباشد. آدنوزین دآمیناز در تمام بافتهای بدن پستانداران حضور دارد. PNP[2] و XOD[3] نیز از آنزیمهای مسیر سنتز پورین هستند. PNP یک آنزیم سلولی است و مانند آدنوزین دآمیناز در بافتهای بدن توزیع زیاد ی دارد. همچنین از سلولهای T تمایز یافته آزاد میشود. اما بیشترین مکان فعالیتش در گرانولوسیتهای خون محیطی و بافتهای لنفوئیدی است (موریواکی و همکاران، 1999).
همهی ایزوآنزیمهای آدنوزین دآمیناز و بخصوص ایزوآنزیم ADA-II در مرحله ی عود کنندهی لوپوس اریتماتوس سیستمیک افزایش مییابد زیرا ماکروفاژها منبع اصلی ایزوآنزیم ADA-II هستند و این سلولها در این بیماری افزایش مییابند (ریبرا و همکاران، 1987). همچنین افزایش آدنوزین دآمیناز را در بیماری همولیتیک بدون اسفروسیت مزمن نیز میبینیم (صبوری، 2003).ری و همکاران (2010) اظهار داشتند که میزان آدنوزین دآمیناز در التهاب و سرطان معده در اثر آلودگی با هلیکتوباکتر پیلوری افزایش مییابد(ری و همکاران، 2010). افزایش میزان آدنوزین دآمیناز در سرم خون در تشخیص بیماری AOSD[4] که بیماریای با سبب شناسی ناشناخته میباشد، بسیار کمک کننده است(زان و همکاران،2012). گزارش شده که در سرم حیوانات اهلی در اثر بیماریهایی مانند کم خونی گاوها، هپاتوپاتی سگها و دیستروفی عضلانی برهها میزان آدنوزین دآمیناز افزایش مییابد(آلتوگ و همکاران،2007).
کاهش عملکرد آنزیم آدنوزین دآمیناز در SCID[5] میباشد (صبوری، 2003). کاهش فعالیت آدنوزین دآمیناز سرم در گربههای آلوده به رتروویروس، گربههایی که با متیل پردنیزولون درمان شدهاند و در سگهایی که Deoxycoformycinـ2 که یک مهارکننده اختصاصی آدنوزین دآمیناز است، تجویز میشود گزارش شده است(آلتوگ و آگوگلو، 2007، آلتوگ و همکاران،2007).
عملکرد غیر نرمال آنزیم آدنوزین دآمیناز در برخی سرطانهای خون قابل مشاهده است (مورای و همکاران، 1985). این عملکرد غیر نرمال در AIDS[6](مورای و همکاران، 1985)، سل(بانالز و همکاران،1999)، استرس(میاهارا و همکاران، 1998) و بیماری پارکینسون نیز دیده شده است (کیبا و همکاران، 1995).
مهارکنندههای آنزیم آدنوزین دآمیناز داروها یا شبه داروهایی هستند که بر ضد سرطان یا بیماریهای ویروسی استفاده میشوند و آنالوگ آنزیم آدنوزین دآمیناز هستند (صبوری، 2002).
-سيتوكينها[7]
دفاع در برابر ارگانيسمهاي بيگانه نظير ويروسها يا باكتريها توسط ايمني طبيعي (ذاتي) و ايمني اختصاصي (اكتسابي) انجام ميگيرد. مرحله عملياتي يا مؤثر در ايمني طبيعي و ايمني اختصاصي با هورمونهاي پروتئيني بنام سیتوكينها همراه است. در ايمني ذاتي سيتوكينهاي مؤثر را بيشتر بيگانه خوارهاي تك هستهاي توليد ميكنند، بنابراين به آنها مونوكين ميگويند. مونوكينها اگرچه پس از تحريك بيگانه خوارهاي تك هستهاي با ميكروبها ترشح ميشوند اما لنفوسيتهاي T تحريك شده با آنتي ژن (بخشي از ايمني اختصاصي) نيز باعث القاي توليد مونوكينها از سلولهاي بيگانه خوار ميشوند (اراي و همكاران، 1990). در ایمنی اختصاصی بیشتر سیتوکینها از لنفوسیتهای T فعال شده تولید میشوند. بنابراین این مولکولها را لنفوکین مینامند. سلولهای T سیتوکینهای گوناگونی را ترشح میکنند که در تنظیم رشد و دگرگونی (تمایز) جمعیتهای مختلف لنفوسیتی موثر هستند و نقش بسیار مهمی در (مرحله فعال شدن) پاسخهای ایمنی وابسته به سلول T دارند (ارای و همکاران، 1990)
فعاليت ساير سيتوكينهاي حاصل از لنفوسيت T، فعال كردن و تنظيم سلولهاي التهابي از قبيل بيگانه خوارهاي تك هستهاي،نوتروفيلهاو ائوزينوفيلهاميباشند. اين سیتوکینها مولكولهاي عملياتي (اثرگذار) ايمني سلول و مسئول ارتباط بين سلولهاي ايمني و سيستم التهابي هستند. بالاخره، هم لنفوسيتها و هم بيگانهخوارهاي تك هستهاي، سيتوكينهاي ديگري توليد ميكنند كه به آنها عوامل محرك رده سلول (CSFs)[8] گفته ميشود اين سیتوکینها رشد و تمايز لكوسيتهاي نارس در مغز استخوان را تحريك و منبع ذخيرهاي از سلولهاي التهابي را فراهم ميكنند (اراي و همكاران 1990).
-ويژگي كلي سیتوکینها
1- سیتوکینها در مرحله ايمني ذاتي و اختصاصي توليد شده و در ايجاد تنظيم پاسخ ايمني و التهابي دخالت دارند.
2- ترشح سيتوكينها گذرا و خود تنظيم است. به طور كلي سيتوكينها به صورت مولكولهاي از قبل ساخته شده ذخيره نميشوند و توليد آنها با نسخه برداري ژن آغاز ميشود. چنين نسخه برداري معمولاً گذرا (موقتي) است. تلفيق يك دوره زماني كم براي نسخه برداي و عمر كوتاه RNA پيام بر، موقتي بودن ترشح سيتوكينها را توجيه ميكند.
3- بيشتر سيتوكينها از سلولهاي متفاوت و متعددي ترشح ميشوند.
4- سیتوکینها بر ردههاي سلولي مختلف اثر مي گذارند اين ويژگي را پلئوتروپيسم[9]يا چند اثري ميگويند.
5- سیتوکینها اغلب آثار گوناگون و متعددي بر يك سلول هدف دارند كه بعضي از اين آثار همزمان با توليد بوجود ميآيند و برخي ديگر ممكن است طي زمانهاي مختلف (دقايق،ساعتها، روزها) بروز نمايند.
6- سیتوکینها اغلب فعاليتهاي فراوان دارند.
7- سیتوکینها معمولاً بر توليد سیتوکینهاي ديگر اثر دارند اين كار منجر به آزادسازي آبشار مانند سیتوکینها منجر مي شود و بدين ترتيب دومين و سومين سیتوکین در بروز آثار بيولوژيك سیتوکین اولي مؤثر هستند.
8- سیتوکینها غالباً بر فعاليت سیتوکینهاي ديگر تأثير دارند. ميان كنش دو سیتوکین ممكن است سبب بازدارندگي[10] فعاليت يكديگر شوند تا آثار ديگري به وجود آيد. در بعضي موارد فعاليتهاي آن دو تقويتي[11] و همسو است و آثار بيش از حد انتظار يا منحصر به فردي ايجاد ميشود.
[1]Inhibitors
[2]Purine Nucleoside Phosphorylase
[3]Xanthine oxidase
[4]Adult Onset Still`s Disease
[5]Severe Combined Immunodeficiency Disease
[6]Acquired Immune Deficiency Syndrome
[7]Cytokine
[8]Colony Stimulating Factors
[9]pleiotropism
[10]Antagonist
[11] Synergist
ادبیات نظری تحقیق آدنوزین دآمیناز، سیتوکین ها، -اینترلوکین–، - سیتوکین¬های ایمنی اختصاصی، مؤثر در التهاب ایمنی_1613207372_45843_8524_1723.zip0.04 MB |