مقاله و تحقیق دانشجویی

توضیحات :

ادبیات نظری تحقیق بیودیزل، گلیسرین، منابع روغن در تغذیه طیور در 20 صفحه در قالب ورد قابل ویرایش.

بخشیس از متن :

مقدمه

در صنعت طیور، به دلیل قیمت‌های در حال افزایش مواد غذایی غنی از انرژی، تلاش قابل ملاحظه­ای برای جستجوی جایگزین‌های انرژی و استفاده از این جایگزین‌ها به ویژه محصولات فرعی یا پسماندهای فرآوری صنعتی محصولات کشاورزی انجام شده است (سوشی و همکاران، 2011)^[1]. در حال حاضر مطالعات استفاده کننده از منابع تجدید شدنی انرژی به شدت مورد توجه بوده و از بین آن‌ها بیودیزل توجه خاصی را به خود جلب کرده است. بیودیزل جایگزینی برای سوخت‌های نفتی است و می‌تواند از چربی‌های حیوانی یا روغن‌های گیاهی تولید شود؛ که بیشتر این منابع بر پایه‌ی روغن سویا یا پیه گاوی است. گلیسیرین مهم‌ترین محصول تولید بیودیزل است (فریتاس و همکاران، 2012)^[2]. تولید یک تن بیودیزل منجر به تولید 100 کیلوگرم گلیسیرین خام می‌شود (سوشی و همکاران، 2011). گلیسیرین به عنوان ارزان‌ترین منبع انرژی در جیره­های طیور مورد توجه بوده است (ابد-السامی و همکاران، 2010)^[3]. گلیسیرین همچنین با نام گلیسرول نیز مطرح است. از لحاظ شيميايي يك الكل است و مي‏بايستي به نام گليسرول خوانده شود ولي نام متعارف و تجارتي آن گليسيرين است. گلیسیرین یک جز کربوهیدراتی است که حدود 11-10 درصد وزن یک تری گلیسیرید را تشکیل می‌دهد (سرات و همکاران، 2006)^[4]. گلیسیرین در صنایع آرایشی، دارویی و سلاح‌ها بعد از اتمام فرآیند خالص­سازی استفاده می‌شود (سهو و همکاران، 2012).

استفاده از گلیسیرین در تغذیه حیوانات مزرعه­ای ابتدا در سال‌های 1960 و 1970 مطرح شد (سوشی و همکاران، 2011) و به عنوان منبع انرژی برای حیوانات اخیراً مورد توجه بوده است (کیجورا و همکاران، 1997^[5]؛ اوزبوداک، 2006^[6]؛ سرات و همکاران، 2006؛ تامپسون، 2006 ^[7]؛ ارول و همکاران، 2009^[8]؛ مین و همکاران،2010^[9]؛ سهو و همکاران، 2012^[10]).

گلیسیرین به عنوان یک جز غذایی برای طیور مورد ارزیابی قرار گرفته است که انرژی را برای متابولیسم سلولی (لین و همکاران، 1976^[11]؛ سیمون و همکاران، 1996^[12]و 1997^[13]؛ سرات و همکاران، 2006) مورد استفاده قرار می‌دهد. به علاوه مطالعات مختلفی برای بررسی اثر افزودن گلیسیرین به جیره بر عملکرد جوجه­های گوشتی انجام شده‌اند (سیمون و همکاران، 1996 و 1997؛ سرات و همکاران، 2006؛ سهو و همکاران، 2012). گلیسرول می‌تواند در جیره‌ی جوجه­های گوشتی به عنوان جایگزین انرژی جزئی برای گندم (مکلی و همکاران، 2011^[14])، ذرت (دوزیر و همکاران، 2008^[15]) و سویا (سوشی و همکاران، 2011) باشد.

گلیسرول جیره­ای می‌تواند منجر به ایجاد سازگاری‌های آناتومیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی به ویژه در کبد و کلیه شود (کریر و بارتلی، 1973^[16]). بعد از دریافت، گلیسرول می‌تواند به گلیسرول 3 فسفات تبدیل شود که سپس می‌تواند دی هیدروکسی استن فسفات را بسازد که به ترتیب با گلیسرول کیناز و گلیسرول 3 فسفات دهیدروژناز کاتالیز می‌شود (لین و همکاران، 1976). در جوجه‌ها افزودن گلیسرول در درجه اول منجر به تولید گلوکز (امانوئل و همکاران، 1983^[17]) پیروات یا محصولات چرخه کربس از جمله مالات و اگسالواستات (روزبروگ و همکاران،1980^[18]) می‌شود. قابلیت هضم گلیسرول در جوجه­های گوشتی یا موش‌های رت در حدود 75 درصد است (هوبر و هوبر، 1939^[19]؛ سیمون و همکاران، 1996).

گلیسرول از طریق افزایش ذخیره پروتیین منجر به تولید بیشتر گوشت سینه می‌شود (سرات و همکاران، 2006) این افزایش در ذخیره پروتیین توسط گلیسرول، به واسطه‌ی کاهش آمینواسیدهای گلوکونئوژنیک توسط مهار فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز (یانگ و همکاران، 1964^[20]؛ کریر و بارتلی، 1973) یا مهار فعالیت گلوتامات دهیدروژناز (استیل و همکاران،1971^[21]) می‌باشد.

امروزه انواع مختلفی از گلیسرول در آزمایشات کشاورزی استفاده می‌شوند، مقدار انرژی و دیگر موارد در گلیسرول می‌تواند به ویژه در گلیسرول­های خام، بسته به محتوای آب و دیگر اجزا از جمله خاکستر، متانول باقی­مانده و اسیدهای چرب آزاد تغییر کند و می‌تواند بر شدت رشد جوجه‌ها و ضریب تبدیل غذایی اثر بگذارد (سوشی و همکاران، 2011)

- اهمیت استفاده از مواد جایگزین در تغذیه طیور

گوشت مرغ در سال‌های اخیر به طور وسیعی جهت تغذیه انسان و تأمین پروتئین مورد نیاز به کار رفته است. پرورش مرغ گوشتی به دلیل رشد سریع، سهولت تغذیه، استفاده از فضای بسته، تراکم و ضریب تبدیل پایین نسبت به سایر محصولات پروتئینی و همچنین دارا بودن مواد مورد نیاز بدن انسان از مزایای خاصی برخوردار است؛ ولی به دلیل رعایت نشدن اصول صحیح تغذیه ای و استاندارهای فنی آن در تولید و پرورش مرغ، خسارات قابل توجهی در وهله اول به تولیدکنندگان و سپس به جامعه و اقتصاد ملی وارد شده است (دشتی و یزدانی، 1375).

همگام با افزایش جمعیت نیازهای پروتئینی جامعه بالا می رود و پرورش مرغ گوشتی از این جهت با توجه به راندمان بالای غذایی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و تولید اقتصادی آن نیز اهمیت دارد. در پرورش تجاری مرغ گوشتی عمده منابع انرژی و پروتئینی استفاده شده کنجاله های روغنی و ذرت می باشد. تولید منابع پروتئینی گیاهی در کشور، برای تامین نیازهای فزاینده مرغداری کافی نیست. در عین حال ذرت نیز به عنوان منبع اصلی انرژی در حجم زیاد وارد کشور شده و در نتيجه قیمت مواد خوراکی نیز افزایش پیدا می کند.. با توجه به اینکه در فرموله کردن جیره های غذایی متوازن، 55 تا 65 درصد هزینه های تولید مربوط به خوراک می شود (نعمتی و همکاران، 1384). لذا تلاش در جهت یافتن مواد غذایی جدید که به عنوان منبع انرژی و پروتئینی در عین حال منجر به کاهش هزینه های تولید شود ضروری است.

روغن های موجود در جیره ها سهم زیادی از انرژی مورد نیاز جوجه‌های گوشتی سریع الرشد را تامین می‌نمایند. تمایل برای فرمولاسیون جیره‌هایی با انرژی بالا در جوجه‌های مزبور باعث شده که سهم روغن ها در جیره‌ها به بیش از 6 درصد افزایش یابد. روغن جیره‌ها همچنین اسیدهای چرب مورد نیاز برای سنتز غشای سلولی را فراهم می‌آورد. در ایالات متحده چربی‌های مکملی که برای فرمولاسیون جیره به کار می‌رود به طور معمول شامل مخلوط روغنهای گیاهی و چربی حیوانی با منشا پیه و گریسهای رستورانی و یا روغنهای هیدروژنه شده حاصل از صنایع تامین خوراک انسان می‌باشد. چربیهایی که از این طریق بدست می آید غنی از اسید های چرب اشباع ، ترانس، اسیدهای چرب خانواده n-6 بوده و از نقطه نظر اسیدهای چرب n-3 فقیر می باشد. فرض بر این است که اسید های چرب خانواده n-3 دارای چندین اثر در افزایش وضعیت سلامتی حیوانات می‌باشند که نقش محتمل آنها دراین زمینه همانا تغییر در مسیرهای التهابی در جوجه‌های گوشتی است که این امر مورد مطالعه قرار می‌گیرد (نیومن و همکاران، 2002).

[1] Suchy et al.(2011)

[2] Freitas et al.(2012)

[3] Abd-Elsamee et al. (2010)

[4] Cerrate et al.(2006)

[5] Kijora et al.(1997)

[6] Ozbudak (2006)

[7] Thompson (2006)

[8] Erol et al. (2009)

[9] Min et al. (2010)

[10] Sehu et al.(2012)

[11] Lin et al. (1976)

[12] Simon et al.(1996)

[13] Simon et al.(1997)

[14] Mclea et al.(2011)

[15] Dozier et al.(2008)

[16] Cryer & Bartley (1973)

[17] Emmanuel et al.(1983)

[18] Rosebrough et al.(1980)

[19] Hober & Hober (1939)

[20] Young et al.(1964)

[21] Steele et al.(1971)