مقاله و تحقیق دانشجویی

ادبیات نظری تحقیق بیماری صرع، اپیدمیولوژی صرع، بیماران مصروع

تعداد صفحه در قالب ورد قابل ویرایش

- مقدمه ای از صرع:

صرع یکی از شایعترین اختلالات عصبی در انسان می باشد . بر اساس آمار مبتلایان به صرع در دنیا ، تقریباً در هر 200 نفر از افراد جامعه یک نفر و در کودکان از هر 200 نفر کودک ، سه کودک به این بیماری دچار می شوند . میزان وقوع حملات صرع در سال های اولیه زندگی بیش از زمان های دیگر است . (1)

امروزه اساس درمان بیماری صرع ، دارو درمانی است و طیف وسیعی از داروها با ساختار شیمیایی مختلف در درمان بیماران مصروع مورد استفاده قرار می گیرد .

علی رغم اینکه در 70 درصد بیماران دارو درمانی منطقی و مناسب قادر به کنترل تشنّجات صرعی است ولی با این وجود عوارض جانبی شدید ناشی از مصرف طولانی مدت این داروها ( که جهت کنترل حملات تشنجی در این بیماران الزامی است .) از یک طرف ، مسمومیت حاد ناشی از مصرف بیش از حد داروهای ضد صرع در بیماران به علل مختلف و مسمومیت مزمن ناشی از مصرف داروها ، بروز مقاومت دارویی در 10 – 30 درصد بیماران مصروع ، گرانی پاره ای از داروهای ضد صرع ، نیاز به آزمایشات مکرر پاراکلینیکی جهت اطمینان از سلامت دستگاه هایی نظیر کلیه ، کبد و مغز استخوان و.... مصرف طولانی مدت داروهای ضد صرع ، ایجاد تغییرات رفتاری و بروز اختلالات یادگیری در افرادی که به صورت طولانی مدت از این داروها مصرف می کنند ، پایین بودن ایندکس درمانی پاره ای از این داروها ، از جمله عوامل مهمی می باشند که نیاز به داروهای ضد صرعی با کارآیی بالاتر و اثرات جانبی کمتر را اجتناب ناپذیر می نماید . نگاهی کوتاه به تحقیقات به عمل آمده در سالیان اخیر در زمینه طراحی ، سنتز و کار آزمایی بالینی مواد شیمایی با اثرات بالقوه ضد تشنجی و یا داروهای ضد صرع جدید همگی موید این نظریه می باشند .

بیماری صرع از جمله چند بیماری معدودی است که بشر در شناخت آن کمتر به بیراهه رفته است . در تمدن قدیم به خصوص در بین النهرین و بابل این بیماری کاملاً شناخته شده بوده است . بقراط حکیم در تعریف صرع چنین نوشته است : « صرع عبارت است از اختلال عمل مغز . » (2)

مفاهیم جدید راجع به صرع در سال 1870 به وسیله آقای Gowers Jackson بیان گردید . همچنین کشف الکتروآنسفالوگرافی در سال 1929 به وسیله آقای Hans Berger باعث پیشرفت های تازه ای در شناخت هر چه بیشتر این بیماری گشت . وی صرع را چنین تعریف کرد :

« صرع عبارت است از تغییر ناگهانی اختلاف پتانسیل بین داخل و خارج غشاء سلول های مغزی »

در سال 1959 ، Strauss اظهار داشت : « صرع حالتی است که در آن عمل مغز مختل گردیده است و به وسیله حملات متناوب که دال بر اختلاف در کار مغز است مشخص می گردد که به همراه این اختلال می توان تغییراتی را در رفتار و روند تفکر ملاحظه کرد . » (1)

صرع یک بیماری است که از زمان‌های باستان شناخته شده است و در مجموع القوانین حمورابی (2080 سال پیش از میلاد مسیح)، اسناد چینی‌های باستان و در کتب مقدس یهودیان به آن اشاره شده است. قرن‌ها پیش از میلاد مسیح یونانی‌ها با آن آشنا بوده و آن را بیماری مقدس^[1] می‌نامیدند. مردم روم آن را ناخوشی مجلسی^[2] و حملات صرعی را هشداری از طرف خداوند می‌دانستند. انجیل درمان‌های متعددی را برای بیماران صرعی توسط عیسی مسیح ثبت کرده است^[3] و در قرون وسطی بیماری افتادن^[4] نامیده می‌شد. بسیاری از چهره‌های مشهور تاریخ از بیماری صرع رنج می‌برده‌اند.سقراط،الکساندرماگنوس،ژولیوس سزار ،پولس حواری،لوتر،ناپلئون،دیکنز،داستایوفسکی،وان‌گوگ، پکانینی، فلوبر، نوبل،هندل و بایرون.

اولین داروهائی که در صرع به کار رفتند برومایدها بودند که در سال 1857 توسط چارلز لوکوک^[5] معرفی شدند. اما به محض دسترسی به داروهای بهتر و سالم‌تر مصرف آنها ممنوع شد. کشف فعالیت مسکن- خواب‌آوری باربیتورات ها در سال 1903 انگیزه‌ای شد برای ساخت اورئیدهای حلقوی که از نظر ساختمانی به باربیتورات‌ها وابسته بودند. نتیجه این مسأله منجر به معرفی اولین هیدانتوئین یعنی نیروانول^[6] (5- اتیل-5- فنیل هیدانتوئین)، که یک آنالوگ فنوباربیتال^[7] است، در سال 1941 گردید. نیروانول برای مدتی برای درمان کره^[8] (داء الرقص) در کودکان به کار رفت، اما سمیت آن، بثورات جلدی و ناهنجاری‌های خونی، باعث حذف آن از گنجینه مواد داروئی گردید. فنی توئین^[9] ، داروی دیگری از همان گروه بوده که اولین بار توسط بیلتز^[10] در سال 1908 تهیه شده و در سال 1938 برای مصرف بالینی در نتیجه یک مطالعه طراحی شده بالینی و فارماکولوژیکی که توسط مریت^[11] و پوتنام^[12] انجام شد، معرفی گردید. سایر داروهای این گروه بعد از این زمان معرفی شدند.

در سال 1912، هاپتمن^[13]، با موفقیت فنوباربیتال^[14] را که در سال 1911 توسط اورلین^[15] ساخته شده بود به کار برد. مفوباربیتال^[16] برای اولین بار در 1936 برای صرع به کار رفت و سایر باربیتورات‌ها در ادامه مصرف شدند.

تری متادیون[17] در 1944 توسط اسپیلمن[18] به عنوان یک ضد درد بالقوه ساخته شد، اگرچه فاقد فعالیت ضد دردی بود اما اثر ضد تشنج داشت. به همین دلیل در سال 1945 به مواد درمانی ملحق شد و دریچه‌های تازه‌ای برای تحقیق در مورد داروهای ضدتشنج جدید را گشود.

پیریمیدون^[19] در 1949 ساخته شد و برای اولین بار در مصارف بالینی توسط بوگو^[20] و کارینگتون^[21] به کار رفت. فناسمید توسط اسپیلمن و همکارانش در سال 1948 ساخته شد و در سال 1951 به عنوان یک داروی ضد تشنج معرفی گردید.

ج. چن^[22] و همکارانش در نتیجه یک بررسی گسترده برای عوامل ضد تشنج فعالیتی را در سوکسین ایمیدها^[23] یافته و در 1953 اولین ترکیب از این دسته یعنی فن سوکسیمید^[24] را معرفی کردند. این دارو در سال 1951 توسط میلر^[25] و لانگ(کسی که متوسوکسیمید را نیز در سال 1953 سنتز کرد) ساخته شده بود. اتوسوکسیمید^[26] در سال 1927 توسط سیرکار^[27] ساخته شده و در سال 1960 برای مصارف بالینی معرفی شد.

کاربامازپین^[28] در سال 1960 توسط شیندلر^[29] ساخته و توسط بلوم^[30] در1962 ارزیابی شد. مفید بودن نیترازپام^[31] به عنوان یک ضد تشنج در سال 1963 کشف شد. سایر بنزودیازپین‌ها به‌سرعت ارزیابی شدند و برای معاینات بالینی معرفی گردیدند. دیازپام^[32] توسط استرنباخ وریدر ساخته شد و توسط راندال^[33] و همکارانش در سال 1961 به عنوان یک عامل ضدهیجان و در سال 1965 توسط گاستات^[34] و همکارانش به عنوان یک داروی ضد تشنج ارزیابی شد. از سال 1967 در بسیاری از کشورها استفاده از سدیم والپروات^[35] آغاز شده است. این داروها برای اولین بار توسط اوبریت^[36] در سال 1896 ساخته شد اما تا سال 1978 دایره نظارت بر غذا و دارو اجازه مصرف آن را برای درمان حملات صرعی نداده بود.

[1] - Scared disease

[2] - Morbus comitialis

[3] - Matthew, 17: 14-20

[4] - Falling sickness

[5] - Charles loccock

[6] - Nirvanol

[7] - Phenobarbital

[8] - Chorea

[9] - phenytoin

[10] - Biltz

[11] - Meriitt

[12] - putnam

[13] _Hauptman

[14] -phenobarbital

[15] -Orlein

[16] -Mephobarbital

[17] -Trimethadione

[18] -Spielman

[19] - Primidone

[20] -Bogue

[21] -Carringtone

[22] -G.chen

[23] -Succinimides

[24] -phensuximide

[25] -Miller

[26] - Ethosuximide

[27] - Sircar

[28] -Caroamazepine

[29] -Shindler

[30] - Blom

[31] - Nitrazepam

[32] -Diazepam

[33]-Randel

[34] - Gastaut

Sodium valproat -1

[36] - Oberreit