مقاله و تحقیق دانشجویی

توضیحات :

پیشینه و مبانی نظری یادگیری و تکالیف شب در 39 صفحه در قالب Word قابل ویرایش.

فهرست مطالب :

مقدمه

1. قوانين يادگيري از نظر روانشناسان
2. تاثير تكليف در يادگيري
3. آيا تكليف شب يك ضرورت تربيتي است؟
4. ملاك هاي تعيين تكليف
5. تناسب نوع تكليف با نوع درس
6. جايگاه تكليف
7. تصيحح تكاليف
8. تشريح اهداف تكليف
9. فوايد و مضرات تكليف

10-اهداف تكليف

11-انواع تكاليف

12-حجم تكليف

13-رابطه تكليف شب با ميزان هوش و استعداد دانش آموزان و پيشرفت تحصيلي آنها

14-تاريخچه تكليف شب در جهان

15-تكليف شب به عنوان يك تجربه ي يادگيري

16-اثرات تكليف شب

17-نظريات مختلف درباره تكليف شب

18-تاريخچه تكليف شب

19-تحقيقات انجام شده در ايران

منابع

بخشی از متن :

مقدمه:

تكليف شب در حالي كه مي تواند وسيله اي براي نزديك كردن و ايجاد صميميت بيشتر بين كودكان و اوليا باشد ولي در بسياري از مواقع در شرايط نامطلوبي انجام مي گيرد و در نتيجه موضوعي براي درگيري ها و اوقات تلخي هاي خانوادگي مي شود.

بايد دانست كه براي بسياري از كودكان ايجاد محيطي آرام براي انجام تكاليف لازم است. اما دانش آموزاني نيز وجود دارند كه اين شرايط بر ايشان كافي نيست و تنها در صورتي تكليف خود را انجام مي دهند كه مثلا پدر، مادر يا بزرگسالي در كنارشان باشد و به كارهاي آنان نظارت مستقيم داشته باشند. اين كودكان در صورت عدم تمايل اوليا به همراهي كودك در اين امر، از انجام تكاليف خوداري مي كنند . اين امر ناشي از دلايل مختلف از جمله نياز كودك به توجه بيشتر بزرگسالان مي باشد و يا زماني نشان مي دهند كه از توجه كافي برخوردار نيستند. در اين صورت شايسته است اوليا در روابط خود با فرزندانشان تجديد نظر كنند و دقت بيشتر را صرف صحبت و توجه به آنها كنند.[1]

گاه انجام تكاليف براي شاگردان بي معني و بي فايده به نظر مي رسد، زيرا او دقيقا نمي داند چه بايد بكند. در اين مواقع كمك به وي به روشن شدن موضوع كمك خواهد كرد يا عدم ارتباط مطالب درسي با زندگي روزانه كودك يكي ديگر از مواردي است كه او را نسبت به انجام تكاليف دلسرد مي نمايد. كودك مفيد بودن اين تكاليف را نمي تواند تشخيص بدهد و كمك لازم در اين مواقع كوشش در ارتباط دادن وقايع و تجربيات زندگي خانوادگي با دروس مدرسه است. اكراه در انجام تكاليف گاه ناشي از جذابيت محيط اطراف به خصوص بازي با دوستان يا تماشاي تلويزيون مي باشد.[2]

متأسفانه در بعضي از خانواده ها، كودكان آنان به جاي شيطنت و ايجاد مزاحمت به تماشاي تلويزيون مشغولند، به همين امر كم كم كودكان را به تماشاي تلويزيون تا آنجا علاقمند مي‌كند كه ميتوان گفت كودكان به برنامه هاي تلويزيوني عادت كرده اند، گاه اين اعتياد به جايي مي كشد كه در سنين دبستاني و حتي بالاتر كودكان نمي توانند از ديدن برنامه هاي تلويزيون خودداري كنند و لذا به جاي انجام تكليف به تماشاي تلويزيون مي پردازند. وقتي كه والدين با اصرار زياد كودكان را از ديدن تلويزيون منع مي كنند باز هم موفقيتي ندارند. مثلا در بسياري از خانواده ها وقتي كه به كودكان اصرار مي‌شود كه تكليف مدرسه را انجام دهند آنان از والدين خود مي خواهند كه اول تلويزيون را تماشا كنند و بعداً تكاليف خود را انجام دهند. بديهي است كه بعد از ديدن برنامه هاي تلويزيون هم چشمان كودكان خسته شده و هم وقت خواب فرا رسيده است.[3]

معلماني كه در اول سالتحصيلي درباره تكاليف مورد انتظار، نحوه انجام و زمان ارائه آن با دانش آموزان و اولياي آنان مشورت مي كنند و به شاگردان اختياراتي در انجام تكاليف ونحوه ارائه آن مي دهند، معمولا در دريافت كيفيت مناسب تكاليف و جلب رضايت شاگردان موفقيت بيشتري دارند و اما در مورد شاگرداني كه به علل محروميت هاي فرهنگي، بيسوادي يا گرفتاري هاي اوليا شرايط نامساعد مسكن به ندرت از عهده انجام تكاليف بر مي آيند، مدرسه مي تواند برنامه اي پيش بيني كند و اوقات خاصي را براي انجام تكاليف زير نظر معلمان يا شاگردان كلاس هاي بالاتر تنظيم نمايد تا اين قبيل دانش آموزان بتوانند در محيطي آرام و پر انگيزه كار درسي خود را انجام دهند و احياناً با طرح مشكلات خود از كمك هاي درسي لازم برخوردار گردند، در اين صورت تنها تكليفي را مي توان به خانه فرستاد كه امكان انجام آن به تنهايي براي كودكان وجود داشته باشد.[4]

از طرفي ديگر نيز اولياي كودكان تصوير مثبتي از كار فعاليت جدي به او ارائه نداده اند در اين صورت چگونه مي توان از كودكي انتظار داشت كه از كار كردن لذت ببرد. در حالي كه هرگز چنين الگويي را در اطراف خود نديده است. يا هرگز به او نشان نداده اند كه انجام يك كار جديد و حل يك مشكل تا چه حد مي تواند لذت بخش باشد و ارزش اين را دارد كه انسان به خاطر آن لذت هاي زودگذر را فدا كند.[5]

1-قوانين يادگيري از نظر روانشناسان

عموم روانشناسان و صاحب نظران تعليم و تربيت ضمن توجه به اهميت عامل تمرين و تكرار در يادگيري پايدار بر چگونگي تحقق اين مهم تاكيد فراوان داشته‌اند. چرا كه تمرين و تكرار خود به خود اثري در تكميل يادگيري نمي تواند داشته باشد. مگر اينكه با انگيزه هاي دروني و محرك هاي بيروني توام گردد. به عنوان مثال «شراندايك» در پي مطالعات وسيع خود پيرامون يادگيري، انسان و حيوان، يادگيري را تابع سه قانون اصلي مي داند. يكي از اين سه قانون تمرين است.

«شراندايك قوانين يادگيري را به شرح زير عنوان مي‌كند».

الف- قانون آمادگي:

يادگيرنده زماني قادر خواهد بود مطلب يا مهارتي را بياموزد كه از جهات جسمي، ذهي، عاطفي، رواني و اجتماعي آمادگي هاي لازم را داشته باشد.

[1] - پيوند نشريه ماهانه آموزشي تربيتي، تكليف شب 1370، صفحه 102.

[2] - پيوند نشريه ماهانه، تربيتي، تكليف ش 1370، صفحه 102.

[3] - ماهنامه تربيت.سال دهم شماره نهم صفحه ص 36 و ص 35.

[4] - پيوند نشريه ماهنامه تربيتي، تكليف شب چاپ 1370، صفحه 105.

[5] - مجله پيوند—دكتر زهرا بازرگان، سال 1370، شماره 147، ص 107.