مقاله و تحقیق دانشجویی

پيشينه و مباني نظري افسردگي افراد فقير و غني در 30 صفحه در قالب ورد قابل ویرایش.

مبانی نظری وپیشینه تحقیق افسردگی افراد فقیر وغنی

چكيده:

در اين پژوهش يك گروه بيست نفري از نوجوانان و جوانان قشر فقير جامعه و يك گروه بيست نفري از نوجوانان و جوانان قشر غني جامعه انتخاب شده‌اند و با استفاده از يك طرح پژوهشي از نوع علمي و مقايسه‌اي از نظر ميزان افسردگي مورد سنجش و مقايسه قرار گرفتند. افسردگي افراد با استفاده از مقياس افسردگي بك سنجيده شد و نمرات افسردگي به دست آمده به عنوان شاخصي از ميزان افسردگي و نيز به عنوان داده‌هاي خام پژوهش مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. ازآنجا كه هدف پژوهش مقايسه دو گروه فوق از نظر ميزان افسردگي بود داده‌هاي ياد شده با استفاده از روش مقايسه ميانگين‌ها تجزيه و تحليل شد و در نهايت اين نتيجه بدست آمد كه ميزان افسردگي در نوجوانان و جوانان قشر فقير بيش از نوجوانان و جوانان قشر غني است.

1- افسردگي:

الف: تعريف نظري

واژه افسردگي به معناي ضعف، تا حدي داراي ابهام است و در رشته مختلف معاوني متفاوتي دارد. در روان پزشكي افسردگي بر حسب موارد خاص به يك علامت يا سندرم اطلاق مي‌شود و براي شخص عادي حالتي مشخص با غمگيني و گرفتگي و بي‌حوصلگي همراه مي‌باشد.

بنابراين افلسردگي يك نوع بيماري است كه خصوصيات عمده آن تغيير خلق شخص و احساس غم و اندوه است كه ممكن است از يك نوع نوميدي خفيف تا احساس ياس شديد نوسان داشته باشد.

اين تغيير خلق نسبتا ثابت است و گاهي روزها، هفته‌ها و ماهها و حتي سالها دوام پيدا مي‌كند. همراه اين تغييرات خلق، تغييرات مشخص در رفتار و نگرش، تفكر، كارآيي و اعمال فيزيولوژيك بوجود مي‌آيد. به طور كلي شدت افسردگي بستگي به تعداد علائم و درجه نفوذ آنها دارد. در خفيف ترين فرم، ممكن است فقط معدودي از علائم اساسي وجود داشته باشد. مهمترين علامت افسردگي ناتواني در كسب لذت از چيزهايي است كه قبلا براي او لذت بخش بوده است.

افسردگي كم شدن تنوس رواني است كه روي خلق و رفتار و احساس كه شخص در وجود خودش دارد اثر مي‌گذارد كه اين حالت ممكن است به صورت خستگي مختصر، اشتغال خاطر، بدبيني، نااميدي و غمگيني تظاهر مي‌كند يا بصورت كاهش فعاليت و اراده و حتي استعداد و بالاخره احساس عدم اعتماد به نفس و احساس تقصير و گناه جلوه‌گر مي‌شود.

خلق در بيماران افسرده با كاهش انرژي و علاقه، احساس گناه، اشكال در تمركز، بي‌اشتهايي و افكار مرگ و خودكشي مشخص هستند. ساير علائم بعبارتند از تغيير در سطح فعاليت، توانايي‌هاي شناختي تكلم و اعمال نباتي اين اختلالات عملا هميشه منجر به اختلال در عملكرد و روابط اجتماعي و بين فردي مي‌گردد.

علائم و نشانه‌ها و تابلوي باليني: نشانه‌هاي معيني وجود دارند كه در هر نوعي از افسردگي ديده مي‌شوند اين نشانه‌ها بر حسب نوع و شدت افسردگي متغير هستند برخي از مهمترين اين نشانه‌ عبارتند از:

بدخوابي[1]: ممكن است به صورت مشكل به خواب رفتن (بيخوابي اول شب) – مشكل در خواب ماندن (بيخوابي در فاصله خواب) يا بيدار شدن در صبح زود (بيخوابي سحري) تظاهر كند.

اختلال در اشتها: ممكن است به صورت كاهش اشتها و كاهش علاقه به غذا، فقدان اشتها، يا خودداري از غذا خوردن به دلايل هذياني باشد.

علائم جسماني: ممكن است به صورت واكنش‌هاي خفيف سيستم عصبي خودكار باشد كه دستگاههاي قلبي و عروقي، گوارش، توليدمثل يا تنفس را عصب مي‌دهد و يا به صورت اشتغال خاطر هيپوكندرياك يا علائم جسماني معين، يا هزيانهاي جسمي تظاهر كند. غالبا همين علائم جسماني است كه در ابتدا بيمار را نگران كرده و او را به معاينهع طبي سوق مي‌دهد.

علاوه بر اين، شخص اغلب عصرها احساس مي‌كند كه حالش نسبت به صبح بهتر است و هيچ توضيح قانع‌كننده‌اي براي اين موضوع وجود ندارد.

خصوصيات اصلي و مركزي حالات افسردگي، كاهش ميل به فعاليتهاي لذت‌بخش روزمره مثل معاشرت، تفريح، ورزش ، غذا و روابط جنسي است . اين ناتواني براي كسب لذت، حالتي نافذ و پايا دارد. بطور كلي، شدت افسردگي بستگي به تعداد علائم و درجه نفود آنها دارد . در خفيف‌ترين شكل ممكن است فقط معدودي از علائم اساسي وجود داشته باشد. (پورافكاري – 1373)

مهمترين علامت افسردگي همين ناتواني در كسب لذت است از چيزهايي كه قبلا براي شخص لذت‌بخش بوده است. غمگيني يكي از خصوصيات افسردگي است. معهذا ممكن است به جاي غمگيني از گيجي، اضطراب و عدم تمركز فكري شكايت داشته باشد.

احساس درماندگي، ميل به خود ملامتگري، كاهش اعتماد به نفس از شايعترين علائم افسردگي است. كندي رواني حركتي يا برعكس آن تحريك و آشفتگي ممكن است.

بي‌اشتهايي و كاهش وزن نيز از علائم عمده افسردگي شمرده مي‌شود. تغييرات شبانه‌روزي خلق به صورت شدت يافتن علائم بهنگام صبح بارز است. شكايتهاي مبهم از سردرد، كم درد، يبوست، بدون علت آشكار گاهي با افسردگي رابطه دارد. وجود افكاري انتحاري تكرار شونده نيز در ميان مهترين علائم افسردگي بوده و مستلزم توجه جدي.

انواع افسردگي: در DSMIII اختلالات خلقي به شرح زير طبقه‌بندي شده‌اند:

1. اختلالات خلقي عمده Major affective disorol

در اينجا خصيصه اصلي، اختلالي است شامل يك دوره افسردگي و يا يك دوره‌ماني مي‌باشد. اشخاصي كه داراي دوره‌هايي ماني و يا هر دوره ماني و افسردگي باشند گفته مي‌شود كه داراي اختلالي به نام اختلال دو قطبي [2]هستند، و اشخاص كه فقط داراي افسردگي باشند گفته مي‌شود كه داراي اختلال افسردگي عمده هستند.

2-1- اختلال خلقي خاصي:

اين طبقه شامل اختلالات سيكلوتيميك با تغيير خلق ادواري و اختلال ديستيميك يا افسرده خوبي است.

3-1- اختلالات ناجور:

1. موارد اختلالات خلقي در حقيقت در طيف وسيعي مي‌گنجد كه در يك انتهاي آن افسردگي يا خوشي خفيف و كوتاه مدت و تحت باليني قرار دارد و افسردگيهاي هذياني شديد يا شيدايي سرسامي در انتهاي ديگر است.
2. در DSMIII واژه‌هاي قبلي شمال بيماري مانيك دپرسيو، ملانكولي رجعتي يا قهقرائي.

و واكنش افسردگي سايكلوتيك و نوروز افسردگي حذف شده اند اكنون بيماري مانياك دپرسيو به عنوان اختلال عاطفي دو قطبي و ملانكولي رجعتي و واكنش افسردگي مايكوتيك و بعضي از افسردگي‌ها نوروتيك به عنوان اختلال افسردگي عمده تلقي مي‌شوند.

اختلال از نوع نوروتيك به طور آشكار زندگي افراد را آشفته مي‌سازد ولي ارتباط با واقعيت دست نخورده باقي خواهد ماند. افراد نوروتيك از اطراف خود مطلع هستند و كارائي خود را تا حدودي حفظ مي‌كنند و گفتگوهايشان پا به نسبه منطقي است و به درمانگر هم مراجعه مي‌كنند.

ب: تعريف عملياتي افسردگي:

در اين پژوهش شاخص افسردگي نمره‌اي است كه فرد در آزمون افسردگي بك بدست آورده است.

2- فقر (قشر فقير):

الف: تعريف نظري:

واژه فقر Paurrc از ريشه لاتين Pauper مي‌آيد كه با Paucus و يوناني Pene فقير و penia (فقر) قرابت داشته و يا peina (گرسنه) هم خانواده و با واژه pono مكافات و مجازات نيز هم خانواده است. ولي خويش دورتري دارد.

بنابراين فقر را يوناني با واژه aporia ( راه به جايي نداشتن، مشكلي كه فقير با آ‌ن دست به گريان است). تعريف مي‌كنند ريشه‌هاي يوناني به دو امر واقع مثبت بر مي‌گردد . (اگر چه هر دو دردآور) يكي از آن دو ريشه بيولوژيك دارد: گرسنگي، و ديگري ماهيت روان شناختي دارد. ملاحظه مي‌شود كه ريشه‌هاي يوناني لغت معنايي كيفي دارند و حال آنكه ريشه لاتين آن از معناي كمي برخوردار است.

1- Disturbed

bipolar disorder (بيماريهاي مانيك در پرسيو)1-