مقاله و تحقیق دانشجویی

پيشينه و مباني نظري اصل افشا و کفايت گزارشگري (افشا) و نسبت هاي مالي در 26 صفحه در قالب ورد Word قابل ویرایش.

مبانی نظری وپیشینه تحقیق اصل افشا و کفايت گزارشگري (افشا) و نسبت هاي مالي

فصل دوم: مروری بر ادبيات تحقيق

1-2 مقدمه 15

2-2- تعاريف مختلف افشا 16

3-2- اصل افشا 16

4-2- پرسش هاي اساسي مطرح شده در حوزه افشا (مباني نظري) 17

1-4-2- اطلاعات مالي براي چه اشخاصي افشا مي‌گردد؟ 18

2-4-2- هدف از افشاي اطلاعات مالي چيست؟ 20

3-4 -2- چه ميزان از اطلاعات لازم است افشا شود؟ 21

4-4 -2- چگونه اطلاعات مالي بايد افشا شود؟ 24

1-4 -4- 2- شكل و ترتيب صورتهاي مالي اساسي. 26

2-4 -4- 2- اصطلاحات و ارائه جزئيات.. 29

3-4-4- 2- گزارش حسابرس مستقل. 30

4-4 -4- 2-گزارش هيأت مديره 30

5-4 -2- خصوصيات كيفي مرتبط با ارائه اطلاعات چگونه باشد؟ 31

5 - 2 - عملکرد 32

1-5-2- مقدمه 32

6-2- انواع نسبت هاي مالي. 35

1-6-2- نسبت هاي فعاليت (شاخص هاي بكارگيري دارايي ) 36

7-2- کفايت گزارشگري (افشا) و نسبت هاي مالي. 37

8-2- پيشينه داخلي و خارجي تحقیق. 38

1-8-2- مطالعات خارجي. 38

2-8-2- مطالعات داخلي 52

مقدمه

انديشه‌ي بشري در طول تاريخ به دنبال درك حقيقت و كشف علل و چگونگي وقوع رويدادها از طريق مشاهده ،تجزيه وتحليل و ثبت آنها بوده كه ارمغان آن رشد شاخه هاي گوناگون دانش در جريان تحولات خروشان علمي و فرهنگي بوده است. بي شك دستيابي به اين امر در سايه تحقیق هاي تجربي رشد و ظهور يافته است.

تحقیق در فرايند تصميم گيري افراد ممكن است موجب بهبود و كيفيت تصميم هاي سرمايه گذاري شود و تخصيص منابع اقتصادي به نحو بهتري صورت پذيرد و درنتيجه وضع سرمايه گذاران بهتر شود. زيرا سرمايه گذاران مي توانند بهترين تركيب را براي مجموعه سرمايه گذاري خود به دست آورند.

اطلاعات و گزارش هاي مالي شرکت ها مهم ترين عامل در تصميم سرمايه گذاران مي باشد . سرمايه گذار بايد فرايند گزارشگري مالي شرکت ها را به طور صحيح درك نمايد. به نظر مي رسد مهم ترين راه براي بهبود بخشيدن به كيفيت تصميم هاي سرمايه گذاري و كاهش هزينه پردازش اطلاعات، تدوين مدل هاي تصميم گيري مي باشد كه اطلاعات موجود را دريافت و پردازش نمايند. امروزه توسعه اقتصادي بر پايه دسترسي به منابع مالي براي سرمايه‌گذاري استوار است. تصميم سرمايه‌گذاران به سرمايه‌گذاري منابع خود در شركتها، به نوبه خود به وجود گزارشگري مالي مناسب در شركت بستگي دارد.

گزارشهاي مالي، تخصيص منابع سرمايه در يك شركت تجاري و قابليت سوددهي آن را افشا مي‌نمايند. اين اطلاعات اقتصادي به شناخت وضعيت مالي و سلامت يك واحد تجاري كمك مي‌كند. از آنجا كه تصميمات سرمايه‌گذاري وابسته به اطلاعاتي است كه در اختيار آنها قرار مي‌گيرد و گزارش دهي مالي نيز هدف خود را كمك به فرآيند تصميم‌گيري افراد ذينفع نظير: سرمايه‌گذاران، وام دهندگان و بستانكاران قرار داده است، بنابراين يك گزارش ويژه و مناسب بايد اين موضوع را بدرستي منعكس سازد كه منابع سرمايه‌اي شركت تا چه حد بنحو مطلوب بكار گرفته مي‌شوند.

باتوجه به نيازهاي روزافزون استفاده‌كنندگان از صورتهاي مالي، اين استفاده‌كنندگان بطور چشمگيري به گزارش فعاليتهاي مالي شركتهاي تجاري علاقه‌مند شده‌اند. پاسخگويي به اين نيازهاي رو به افزايش، افشا اطلاعات مربوط به فعاليتهاي واحد تجاري را ضروري نموده است.

2-2- تعاريف مختلف افشا

مطابق تارنماي جهاني فرهنگ لغت انگليسي وردنت [1] افشا [2] در لغت به معني "آشكار كردن اطلاعات به مفهوم وسيع كلمه است". همچنين مطابق تارنماي جامع ويکيپديا [3] افشا يعني" آشکارساختن اطلاعاتي که بطور عادي محرمانه هستند که اين افشا به طور اختياري و يا مطابق قوانين و مقررات موضوعه و يا طبق عرف جامعه انجام مي پذيرد". طبق فرهنگ لغت كهلر نيز افشا عبارت است از "نمايش واضح يك واقعيت يا يك وضعيت در ترازنامه و يا صورتهاي مالي ديگر و يادداشتهاي همراه آنها و يا در گزارش حسابرسي" (کوهلر و اریک لوئیس، 1975، 176)[4].

انجمن حسابداري امريكا [5] افشا را چنين تعريف مي‌كند:

"جريان اطلاعات از قلمرو خاص به قلمرو عام".

3-2- اصل افشا

واژه افشا در حسابداري يكي از اصول اساسي است و بعنوان اصل افشا [6] شناخته مي‌شود كه كليه واقعيتهاي بااهميت و مربوط درباره رويدادها و فعاليتهاي مالي واحد تجاري به ويژه شركتهاي سهامي عام را در بر مي‌گيرد. اصل مزبور ايجاب مي‌كند كه صورتهاي مالي به گونه‌اي تهيه و ارائه شود كه از لحاظ هدفهاي گزارشگري مالي قابل فهم، آگاه‌كننده و حتي‌الامكان كامل باشد. به بيان ديگر، گزارشگري مالي بر ارائه اطلاعات كافي و مفهوم در صورتهاي مالي تأكيد كرده و خواستار افشاي اطلاعات مربوط در صورتهاي مزبور به گونه‌اي است كه از يك طرف، امكان اتخاذ تصميمات آگاهانه را براي استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي فراهم كند و از طرف ديگر، باعث گمراهي آنان نشود. اصل افشا در حسابداري واژه‌اي فراگير بوده و تقريباً تمامي فرآيند گزارشگري مالي را در بر مي‌گيرد. قسمت اعظم اين گزارشگري مالي را صورتهاي مالي[7] تشكيل مي‌دهد. هدف صورتهاي مالي عبارت از ارائه اطلاعاتي تلخيص و طبقه‌بندي شده درباره وضعيت مالي[8] ، عملكرد مالي [9] و انعطاف‌پذيري [10] مالي واحد تجاري است كه براي طيفي گسترده از استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي در اتخاذ تصميمات اقتصادي مفيد واقع گردد. لذا افشا به معني آشكار نمودن اطلاعات مالي درباره يك واحد انتفاعي در قالب گزارشهاي مالي و معمولاً ساليانه مي‌باشد.

4-2- پرسش هاي اساسي مطرح شده در حوزه افشا (مباني نظري)

به مثابه يک واقعيت، بحث جنجال برانگيزي پيرامون ماهيت افشا وجود دارد. درباره اينکه افشا يک هدف [11] ، يک اصل[12] يا يک مفهوم زيربنايي[13] ويا يک مفهوم قراردادي [14] است اختلاف نظر وجود دارد. در واقع افشا مفهومي فراتر از يک اصل است. افشا به مثابه نوعي ارتباط بين مفاهيم زيربنايي، اصول حسابداري واهداف حسابداري مي باشد. افشا ابزاري براي نيل به اهداف حسابداري است. در مفاهيم نظري حسابداري، افشا فرآيندي است که اهداف و ويژگي هاي کيفي اطلاعات حسابداري را در مي گيرد. اين اهداف و ويژگي هاي کيفي شامل قابليت درک [15]، مربوط بودن [16]، اهميت [17] ، قابليت اعتماد [18] و قابليت مقايسه [19] اطلاعات حسابداري مي باشند.

هدف اين بخش بحث و تبادل نظر در خصوص پرسش هاي اساسي مطرح شده در حوزه افشا مي باشد. در طول پاسخ دهي به اين پرسش ها مباني نظري اصل افشا بررسي شده و اهداف کلي اين اصل بيان خواهد شد.

اين پرسشهاي اساسي به شرح ذيل مي‌باشند:

1. اطلاعات مالي براي چه اشخاصي افشا شود؟
2. هدف از افشاي اطلاعات مالي چيست؟
3. چه ميزان از اطلاعات لازم است افشا شود؟
4. چگونه اطلاعات مالي بايد افشا شود؟
5. خصوصيات كيفي مرتبط با ارائه اطلاعات چگونه باشد؟

1-4-2- اطلاعات مالي براي چه اشخاصي افشا مي‌گردد؟

در پاسخ به اين سؤال كه "اطلاعات مالي براي چه اشخاصي افشا شود"؟ مي‌توان گفت كه گزارشهاي مالي اساساً براي صاحبان سهام [20] ، ساير سرمايه‌گذاران [21] و اعتبار دهندگان [22] تهيه و ارائه مي‌شود. نظر هيأت استانداردهاي حسابداري مالي در اين زمينه چنين است:

"گزارش مالي بايد اطلاعاتي را فراهم كند كه براي سرمايه‌گذاران، اعتبار دهندگان فعلي و بالقوه و ساير استفاده‌كنندگان در تصميم‌گيريهاي معقول سرمايه‌گذاري، اعطاي اعتبار و ساير تصميمات مشابه مفيد واقع شود" (هيأت استانداردهاي حسابداري مالي آمريكا،1978، 30) [23].

اما كاركنان، مشتريان، ارگانهاي دولتي و سايرين نيز بنحوي استفاده كننده گزارشهاي مالي مي‌باشند. تصميمات سرمايه‌گذاران اساساً در ارتباط با خريد، فروش يا نگهداري سهام اتخاذ مي‌شود و تصميم‌گيريهاي اعتبار دهندگان اساساً به افزايش مدت و ميزان اعتبار اعطايي به واحد تجاري مربوط مي‌گردد. البته صاحبان سهام در مورد ادامه كار، تشويق يا عزل مديريت و همچنين تصويب يا رد پيشنهادهاي ارائه شده در زمينه ايجاد تغييرات عمده در خط مشي واحد تجاري نيز تصميماتي اتخاذ مي‌نمايند.

[1] . www.wordnet.prinston.edu/

[2] . Disclosure

[3] . www.en. Wikipedia.org

[4] . Kohler & Erclouis, 1975, p. 176

[5] . American Accounting Association(AAA)

[6] . Disclosure Principle

[7] . Financial Statement

[8] . Financial Position

[9] . Financial Performance

[10] . Flexibility

[11] . Objective

[12] . Principle

[13] . Postulate

[14] . Convention

[15] . Comprehensibility

[16] . Relevance

[17] . Materiality

[18] . Trustworthiness

[19] . Comparability

[20] . Stockholders

[21] . Other Investors

[22] . ‍Creditors

[23] . Financial Accounting Standards Board (FASB),1978,30