مقاله و تحقیق دانشجویی

توضیحات :

ادبیات نظری تحقیق تعاریف،مفاهیم ونظریه های سرمایه انسانی در 23 صفحه در قالب ورد قابل ویرایش.

خلاصه ای از کار:

- تعریف سرمایه انسانی و تاریخچه آن

در یک دهه اخیر مدیریت سازمان ها تشخیص داده اند که در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار و اثربخش، منابع انسانی از بالاترین اهمیت برخوردار است. در دنیایی که دانش و ارتباط با مشتریان بیش از پیش اهمیت یافته است، سرمایه انسانی که نشان دهنده حجم دانش، مهارت های فنی، خلاقیت و تجربه سازمان می باشد، اهمیت فزاینده ای می یابد و به همین نحو نیروی کار نه به عنوان دارایی های هزینه بردار، بلکه به عنوان دارایی های مولد تلقی می شوند (هندریکس[1]، 2002: 122).....

- مفهوم شناسی سرمایه انسانی

.......

- اهمیت سرمایه انسانی

......

- اهمیت دادن به توسعه سرمایه انسانی در ایران

....

- طبقه بندی مفاهیم سرمایه انسانی

.......

- تقسیم بندی سرمایه انسانی

.....

- اهمیت سنجش سرمایه انسانی

......

- عناصر هشتگانه ی سرمایه انسانی

.......

- نظریات و دیدگاه ها در مورد سرمایه انسانی

نظريه سرمايه انساني از عقايد «آدام اسميت» نشأت مي گيرد هنگامي که بهبود مهارت کارکنان (مثلا از طريق آموزش) را به عنوان يک منبع اصلي در ارتقاء درآمد افراد مطرح مي کند . از ديدگاه اسميت ، افزايش مهارت يکي از عوامل اساسي است که تفاوت دريافتي و بهره وري را توضيح مي دهد. در اوايل دهه 1960 ، مفهوم سرمايه انساني وارد ادبيات اقتصاد شد . اين زماني بود که شولتز (1961) در سخنراني خود در افتتاحيه انجمن اقتصاد امريکا ، هزينه هاي آموزشي را به عنوان يک نوع سرمايه گذاري تعبيرنمود. توسعه منابع انساني با رويكرد جهاني مبتني‌بر دانش و بيکر (1964) ، در کتاب خود تحت عنوان سرمايه انساني ، نظري تشکيل سرمايه هاي انساني را توسعه داد و روش تحليل بازدهي سرمايه گذاري را ارائه نمود ........

- انواع سرمایه انسانی:

- سرمایه عقلانی

.......

- سرمایه هیجانی

.......

- سرمایه اجتماعی

.....

نظریه‌های سرمایه اجتماعی

........

- کارکردهای سرمایه اجتماعی

..........

عناصر و مولفه‌های سرمایه اجتماعی

................

منابع:

- سرمایه انسانی

- تعریف سرمایه انسانی و تاریخچه آن

در یک دهه اخیر مدیریت سازمان ها تشخیص داده اند که در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار و اثربخش، منابع انسانی از بالاترین اهمیت برخوردار است. در دنیایی که دانش و ارتباط با مشتریان بیش از پیش اهمیت یافته است، سرمایه انسانی که نشان دهنده حجم دانش، مهارت های فنی، خلاقیت و تجربه سازمان می باشد، اهمیت فزاینده ای می یابد و به همین نحو نیروی کار نه به عنوان دارایی های هزینه بردار، بلکه به عنوان دارایی های مولد تلقی می شوند (هندریکس[2]، 2002: 122).

سرمایه ی انسانی موجودی شایستگی ها، دانش ، ویژگی های اجتماعی و شخصیتی شامل خلاقیت، تجسم در توانایی برای انجام کاری جهت تولید ارزش اقتصادی است. سرمایه‌ی انسانی دید اقتصادی جامع ای از انسان فعال در اقتصاد است، در حالی که تلاشی برای کسب پیچیدگی بیولوژیکی، اجتماعی، روانشناسی و فرهنگی است به طوری که در اثرات متقابل اقتصادی یا صریح با هم تقابل دارند (کمیجانی و همکاران، 1391: 32).
در اوایل فرض وی شد که نظریه‌ها، زمینه‌ای را منعکس می‌کنند که در آن بخش ثانویه‌ی اقتصاد نسبت به بخش سوم قادر به تولید زمان در بیشتر کشورهاست. که در آن منبع مثلثی، همگن و قابل تعویض به سادگی به عنوان نیروی کار یا کار یکی از سه عوامل تولید است (دیگر موارد و ارزیابی‌های تبادل پذیر ـفرض پول و تجهیزات فیزیکی). فقط به عنوان این که زمین به عنوان سرمایه‌ی طبیعی شناخته می شود و در خود ارزیابی می شود و عوامل انسانی تولید از این تحلیل مکانیکی ساده برای سرمایه‌ی انسانی ناشی می شود. در تحلیل مالی فنی مدرن، اصطلاح رشد متعادل و هدف رشد مساوی قابلیت های انسانی و ارزیابی های فیزیکی اطلاق می شود که کالاها و خدمات را تولید می کند (ودادی، 1388: 74).

فرض می شود که کار یا نیروی کار می تواند به سادگی مدل سازی شود؛ در کل این مورد در سال های ۱۹۵۰ به چالش در آمد هنگامی که بخش سوم، خلاقیت را تقاضا می کند، شروع به تولید بیشتر از بخش ثانویه در تولید زمان در بیشتر کشورهای توسعه یافته‌ی جهان می نماید. بر اساس آن بیشترین توجه بر عواملی است که منجر به موفقیت در برابرشکست می شود که با مدیریت انسانی مرتبط است، نقش رهبری ، استعداد و حتی شهرت جستجو شده است. امروزه بیشتر نظریه ها سعی بر تجزیه ی سرمایه‌ی انسانی به یک یا تعداد بیشتر اجزا برای تحویل دارن که معمولاً ناظر نامیده می شود. شایع ترین سرمایه‌ی اجتماعی، مجموع پیوندهای اجتماعی و روابط شناسایی شده است، همراه با تعدادی مترادفات از جمله حسن نیت یا ارزش نام تجاری یا انسجام اجتماعی و یا انعطاف پذیری اجتماعی و مفاهیم مرتبط مانند شهرت یا سابقه، به طوریکه مجزا از استعدادی است که یک فرد (از جمله یک ورزشکار به طور منحصربه‌فردی دارد) توسعه داده است که نمی‌تواند برای دیگران بدون توجه به تلاش منتقل شود و جنبه هایی که می تواند انتقال یا تدریس شود: سرمایه‌ی آموزشی.
به طور کمتر متداولی ، برخی از تحلیل ها ساختار های خوبی را برای سلامت و سلامت خود، یا عادت های مدیریتی خوب دانش یا سیستم هایی با ساختار هایی که آن ها را مدیریت و تأمین می کنند یا سرمایه ی فکری تیم ها ـ انعکاس ظرفیت های اجتماعی و ساختاری آموزشی با برخی فرضیات در باره ی یگانگی فردی در محتوا و زمینه ای که آن ها کار می کنند. به طور کلی این تحلیل ها تصدیق می کند که بدنه های تدریس فردی ، ایده ها و مهارت های آموزش و اثر اجتماعی یا قدرت تشویق متفاوت هستند (فوئنته و دومنیک، 2006: 107).
در سال ۲۰۱۰ سازمان همکاری و توسعه ی اقتصادی دولت ها را تشویق کرد که اقتصاد ها سیاست رادر بر بګیرند تا نو آوری و دانش در محصولات و خدمات به عنوان مسیر اقتصادی برای موفقیت وداوم افزایش یابد. سیاست های بین‌المللی اغلب فرار سرمایه ی انسانی را مورد توجه قرار می دهد در حالی که نبود اشخاص با استعداد یا آموزش دیده ی یک کشور که برای آن ها سرمایه ګذاری کرده اند، برای دیگر کشور ها مزایایی بدون سرمایه گذاری برای آنها دارد . بالاترین ترقی در نیرو های تولید کننده ی کار و بخش بزرگتر مهارت ، چابکی و قضاوت با این که هدایت و به کار برده می شود، به نظر می رسد اثرات تقسیم کار را دارد. رابطه ی پیچده ای بین تقسیم کار و سرمایه ی انسانی وجود دارد (گیرمان و همکاران، 2013: 15).

در ســــال هاي اخيــــر بر ضــــرورت «سرمايه گذاري در منابع انساني» تاكيد ويژه اي وجود دارد و بسياري از اقتصاددانان توسعه، رشد سريع ذخاير سرمايه مادي را تا حد زيادي به تمركز سرمايه انساني يا افزايش دانش و مهارت هاي فني وابسته مي دانند. سرمايه انساني مجموعه اي از سرمايه فرهنگي (علم، دانش، تخصص و مهارت) و سرمايه جسماني (توان سلامتي) افراد است كه به وسيله آموزش و بهداشت شكل پيدا مي كند و به عنوان يك منبع مولد ثروت و توسعه در منابع انساني مانند دانشمندان، مهندسين، متخصصين و نيروي كار ماهر ذخيره مي شود. اقتصاددانان اخير بيش از پيش توجه خود را از سرمايه گذاري هاي مادي (كار، زمين و سرمايه) به سرمايه گذاري هاي غيرمادي معطوف كرده اند و بر اين باورند كه اثربخشي سرمايه گذاري هاي مادي به ظرفيت منابع غيرمادي و ميزان سرمايه گذاري در تكوين سرمايه انساني وابسته است. فقدان توازي بين انباشت سرمايه مادي با گسترش توانايي هاي انساني از عواملي است كه موجب كاهش ظرفيت و اثربخشي و بهره وري سرمايه مادي مي شود و فرآيند توسعه را دچار مشكل مي كند. (لوانسون و ماریماتو، 2009: 147).

- مفهوم شناسی سرمایه انسانی

مفهوم سرمایه انسانی ریشه در ادبیات اقتصادی دارد(بکر، 1996) در حقیقت ویژگی‌های کیفی افراد سرمایه آنها هستند. سرمایه انسانی نه سرمایه فیزیکی نه سرمایه‌ مالی محسوب می‌شود بلکه سرمایه انسانی به عنوان دانش، مهارت، خلاقیت وسلامت فرد تعریف شده است. (بکر، 2002: 95).
بکر به این موضوع اشاره می‌کند که سرمایه انسانی، سرمایه فیزیکی و سرمایه‌مالی همه به نحوی از اشکال سرمایه محسوب می‌شوند اما تفاوت آنها از این جا ناشی می‌شود که یک فرد را نمی‌توان از مهارت ، سلامت و ارزش‌هایش جدا کرد در حالی که این امکان در مورد دارایی ها و اموال فرد وجود دارد. این بدان معناست که پایدارترین و تجدیدپذیرترین سرمایه همان سرمایه انسانی است. براساس نظر شولتز در سال1971 تحصیلات رسمی و آموزش ابزاری مهم و حتی لازم و حیاتی برای بهبود ظرفیت‌های تولید هستند. هم چنین او سرمایه‌گذاری بر روی سرمایه انسانی به عنوان معیارهای ثبت نام آموزشی می داند. (شولتز، 1992) .تعاریف متعددی از سرمایه انسانی مطرح شده که هر یک خواص و ویژگی‌های متفاوتی را از سرمایه‌ انسانی مورد تاکید قرار می‌دهند.
سرمایه انسانی ثروت مولد مجسم در کار، مهارت و دانش است ( سازمان ملل متحد نیویورک، 1997).
پیتر هوتز (1998) سرمایه انسانی را در زمان ،تجربه ، هدف وتوانایی‌های یکی از افراد خانوار که می‌تواند در فرایند تولید نقش داشته باشد معرفی می کند . در اغلب موارد موفقیت سازمانی به افرادی بستگی دارد که سطح بالاتری از شایستگی‌ها را دارا هستند در چنین شرایطی است که این افراد تبدیل به سرمایه‌های با ارزشی برای سازمان می‌شوند .به عبارت دیگر سرمایه انسانی را می‌توان به عنوان یکی از عوامل تولیدی که می تواند ارزش افزوده بالایی را برای سازمان و اجتماع داشته باشد قلمداد کرد.
- تعریف جدیدی که از سرمایه انسانی شده است سرمایه انسانی را مجموعه ای از ویژگی‌ها، تجارت زندگی، دانش، خلاقیت ، نوآوری و انرژی معرفی می نماید که افراد آن را جهت سرمایه‌گذاری در کار خود انتخاب می‌کنند ( لسلی وذرلی 2003). سرمایه انسانی عبارت است از سرمایه‌گذاری بر روی منابع انسانی جهت افزایش بازدهی آنها که این هزینه ها با هدف بهره برداری در آینده انجام خواهد شد.از این رو است که :
سازمان یادگیرنده سرمایه گذاری بر روی افراد را انتخاب می‌کنند به این خاطر که افراد در واقع سرمایه‌های انسانی با ارزشی میباشند که دارای کیفیت های متفاوتی هستند ( بورود و تومولو2004). به طور کلی می‌توان گفت که سرمایه سازمانی مجموعه‌ای منسجم از ویژگی های کیفی تحصیلی مهارتی و فرهنگی افراد سازمانی است که سبب ایجاد ارزش افزوده برای سازمان گردد.

[1] - Hendricks

[2] - Hendricks