مقاله و تحقیق دانشجویی

توضیحات :

ادبیات نظری تحقیق موافقتنامه تریپس در 26 صفحه در قالب Word قابل ویرایش.

بخشی از متن :

مبحث دوم : تاريخچه موافقت نامه تريپس

در اواخر قرن هيجدهم و اوائل قرن نوزده ، صاحبان آفرينش هاي فكري و هنري بيش از پيش نگران سرقت آثار و نوآوري هاي فكري و ادبي خود بودند و تلاهايي را در جوامع بين المللي آغاز نموده تا قوانين و مقرّراتي را بوجود بياورند تا از سوء استفاده و سرقت آثار خويش به طور جدّ جلوگيري نمايند . عدم استقبال از نمايشگاه اختراعات وين در سال 1874 توسط مخترعان و اعتراض آنها مبني بر عدم وجود حمايت هاي بين المللي ، دولت اتريش را بر آن داشت تا از دولت ها درخواست نمايد به توافقات مهم بين المللي در حمايت از اختراع و مخترع بوجود بياورند و اين پيشنهاد منجر به تشكيل دو جلسه در سال هاي 1880 و 1883 شد كه در سال 1383 منجر به معاهدهايي گرديد كه امروز به كنوانسيون پاريس در حمايت از اختراعات ، طرح هاي صنعتي ، علائم تجاري ، طراحي مدل كالاها و ... مشهور مي باشد . براي انجام وظايف اين كنوانسيون كه در ابعاد مديريتي مانند برگزاري و سازماندهي نشست ها و همايش هاي اعضا مي باشد دفتري تاسيس شد . سه سال بعد (1886 ) ، معاهده برن در حمايت از آثار ادبي و هنري در مقابل نسخه برداري جهاني به تصويب رسيد . وظيفه اين معاهده محافظت از آثار ادبي و حقوق مردم كشورها در باره آثار توليدي شان است . براي اجراي اين معاهده نيز دفتري جهاني در شهر برن تاسيس شد . و در سال 1967 كنوانسيوني تحت عنوان سازمان جهاني دارائي فكري در استكهلم براي هماهنگي اين دو بوجود آمد . در سال 1984 دفاتر كنوانسيون پاريس و معاهده برن در يكديگر ادغام شدند و دفتر اتحاديه جهاني حفاظت از مالكيت فكري (B.I.R.P.I )^[1] را به وجود آوردند . با اهميت تر شدن مالكيت فكري ، ساختار و شكل سازماني مرتبط با آن هم توسعه يافته و منجر به تغييرات اصولي گرديد . در سال 1960 هر دو دفتر فوق به ژنو منتقل شد تا به دفتر سازمان ملل متحد و سازمان هاي وابسته مستقر در ژنو نزديكتر گردد . در سال 1970 دفتر حفاظت از مالكيت فكري به سازمان جهاني مالكيت فكري (WIPO) تصويب شد و تغييرات اساسي فراواني در آن انجام شد . ويپو در سال 1974 به يكي از موسسات تخصصي سازمان ملل تبديل شد . اين سازمان در تلاش است كه قوانين كشورهاي مختلف را در زمينه مالكيت فكري هماهنگ نموده و كمك هاي فني و حقوقي مختلفي را به كشورهاي عضو ارائه نمايد . اما عليرغم اينكه دوائر هر دو كنوانسيون پاريس و برن در هم ادغام شده بودند اما كشورها مي توانستند بصورت مستقل از سازمان جديد ( وايپو ) تحت يكي از دوائر بصورت قانوني كار نمايند . با اينكه اكثر كشورهاي جهان به وايپو پيوسته اند اما كشورهاي در حال توسعه و كمتر توسعه يافته ، قوانين حاكم بر مالكيت فكري را رعايت ننموده و پاي بند به منشور موافقت نامه هاي ياد شده در وايپو نبودند . بدنبال مذاكرات موافقت نامه عمومي راجع به تعرفه و تجارت (گات) در توكيو ، امريكا ، به دليل اين كه با تقليد و سوء استفاده گسترده و غير مجاز محصولات و علائم تجاري كشورش مواجه گرديده و هيچ گونه راه حل موثري را در موافقت نامه هاي پيشين راجع به تعرفه و تجارت (گات) پيدا نكرده بود و در خصوص مالكيت فكري هيچ گونه مقرراتي در گات وجود نداشت ، پيشنهاداتي را در خصوص حمايت بين المللي از مالكيت فكري در گفتگوهايي كه با كشورهاي مختلف بصورت دوجانبه^[2] آغاز كرد و اين تلاشهاي دو جانبه موفقيت چنداني حاصل نگرديد . دور بعدي مذاكرات بصورت چندجانبه ^[3]صورت پذيرفت يكي از مراكزي كه ديدگاه هاي امريكا در آن مطرح شد جلسات گات بود كه با مخالفت شديد كشورهايي مانند هند و برزيل روبرو شد . اين كشورها معتقد بودند كه موافقت نامه هاي گات شامل حقوق مالكيت فكري كه ناشي از فعاليت هاي فكري در زمينه هاي علمي ، ادبي ، هنري و صنعتي نمي گردد . با رايزني هاي متعدد و گسترده امريكا و همراهي تعدادي ديگر از كشورهاي همسو و هم فكر از جمله آلمان و ژاپن در دور اروگوئه^[4] در 15 دسامبر 1993 در دستور كار

وزراي شركت كننده قرار گرفت .^[5] دور اروگوئه، هشتمین و آخرین دور از ادوار مذاکراتی موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت (GATT) است. این دور که در خلال سال‌های 1986 تا 1994 برگزار گردید طولانی‌ترین دور مذاکرات تجاری در جهان محسوب می‌شد. نتیجه اصلی این دور از مذاکرات تجاری پایان عمر موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت (GATT) و تأسیس سازمان تجارت جهانی (WTO) به‌عنوان جانشین آن بود.

با تأسیس سازمان تجارت جهانی، یعنی در خلال سال‌های 1947 تا 1994 که گات نهاد اصلی ناظر بر تجارت جهانی بود، هشت دور مذاکره تجاری چندجانبه در چارچوب موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت (گات) انجام گرفت. پنج دور اول، صرفا به تعرفه‌ها پرداختند. از دور ششم به بعد، توجهات به‌سوی محدودیت‌های تجاری غیر تعرفه‌ای و مسأله تجارت محصولات کشاورزی هم معطوف شد. هرچند در دور ششم، فقط به موانع غیر تعرفه‌ای پرداخته شد که قبلا در گات مطرح شده بود؛ ولی در دور توکیو (هفتم) به سیاست‌هایی پرداخته شد که مشمول مقررات و ترتیبات گات نبود (نمونه بارز آن استانداردهای محصولات و خریدهای دولتی بود). این روند در دور اروگوئه ادامه یافت و در این دور مذاکراتی، تجارت خدمات (GATS)، مالکیت فکری (TRIPS) و قواعد مبدأ هم مطرح شد، یعنی مسائلی که در گات چندان به آن‌ها پرداخته نشده بود. دور مذاکراتی مزبور، به‌مقتضای محل برگزاری کنفرانس دور اروگوئه نامیده شد وزراي شركت كننده در پاياين اعلاميه اي را صادر نمودند كه بيانگر حمايت گسترده و سخت گيرانه تر در حوزه مالكيت فكري مي گرديد . در سال 1989 ، اظهار نظرهاي مختلف مذاكره كنندگان در پنج گروه تقسيم بندي گرديد كه هر يك از اظهار نظرها با همديگر در تقابل بودند . با گردآوري و رفع تناقضات منجر به تصويب موافقت نامه اي شد كه توسط دبير كل وقت گات آقاي آرتور دانكل^[6] ارائه گرديد . در 15 آوريل 1994 در مراكش از سوي 111 كشور عضو گات به امضا رسيد و با تاسيس سازمان تجارت جهاني ( WTO ) و شروع بكار آن در ژانويه 1995 ، اين سازمان عهده دار پي گيري آن گرديد .

[1] - United International Bureux For Protection Ofintellectual Property

[2] - Bilateral negotiation

[3] - Multiateral negotiation

[4] - Uruguay Round

[5] - ادوار قبل از دور اروگوئه

ادوار مذاکراتی که قبل از دور اروگوئه برگزار شدند، عبارتند از:

دور اول، در 1947، در ژنو (سویس)، به‌مدت هفت ماه، با حضور 23 کشور، که موضوع آن، تعرفه‌ها و مصوبه اعضای گات و اعطاء 45000 امتیاز تعرفه‌ای با ارزش 10 میلیارد دلاربود.

دور دوم، در 1949 در آنسی (فرانسه)، با حضور 13 کشور، به‌مدت پنج ماه، در موضوع تعرفه‌ها و با این مصوبه که کشورها حدود 5000 هزار امتیاز تعرفه‌ای را تغییر (کاهش) دادند.

دور سوم، در 1951 در تارکی (انگلیس)، به‌مدت 8 ماه، با حضور 38 کشور، در موضوع تعرفه‌ها و با این مصوبه که کشورها تقریبا 8700 امتیاز تعرفه‌ای را تغییر (کاهش) دادند؛

دور چهارم، در 1956 در ژنو (سوئیس)، به‌مدت 5 ماه، با حضور 26 کشور در موضوع تعرفه‌ها، پذیرش ژاپن در گات، با تصویب 5/2 میلیارد دلار تخفیف مالیاتی.

دور پنجم (دور دیلن)، در 1960 در دیلن ژنو (سویس)، به‌مدت 11 ماه، با حضور 26 کشور، در موضوع تعرفه‌ها و تصویب 9/4 میلیارد دلار امتیازات تعرفه‌ای در تجارت جهانی.

دور ششم (دور کندی)، در 1964 در ژنو (سویس)، به‌مدت 37 ماه، با حضور 62 کشور در موضوع "تعرفه‌ها و اقدامات ضد دامپینگ" و تصویب 40 میلیارد دلار ارزش امتیازات تعرفه‌ای در تجارت جهانی.

دور هفتم(دور توکیو)، در 1973 در ژنو (سویس)، به‌مدت 74 ماه، با حضور 102 کشور، در موضوع "تعرفه‌ها، اقدامات یا پیشگیری‌های غیرتعرفه‌ای، موافقت‌نامه‌های چارچوب" و تصویب بیش از 300 میلیارد دلار تخفیفات تعرفه‌ای.

[6] - Arthur Dunkel